|
به لطف روش جدیدی که توسط محققان دانشگاه فلوریدای مرکزی (UCF) ابداع شده است،
بررسی تأثیر داروهای جدید می‌تواند سریع‌تر از قبل صورت گیرد. در این روش از نقاط
کوانتومی استفاده می‌شود.
بررسی کارایی برخی از داروها بیش از یک دهه طول می‌کشد، اما پروفسور سوادشموکول
سانترا و همکارانش در UCF یک روبشگر مبتنی بر نقاط کوانتومی الکترونیکی (Qdots)
تولید کرده‌اند که هنگام اتصال داروی مورد بررسی به سلول‌های سرطانی روشن می‌شود.
محققان می‌توانند با استفاده از یک میکروسکوپ، مکان و مقدار رسانش داروی مورد بحث
را مشاهده کنند، زیرا این روبشگر جدید به‌دلیل دارا بودن اجزای اُپتیکی و مغناطیسی،
تحت شرایط نوری خاص و یا زیر MRI نور قرمز رنگی از خود ساطع می‌کند.
با گذشت زمان و ادامه روند درمانی می‌توان بدون آنکه سیگنال اُپتیکی یا MRI قطع
شود، تصاویر متعددی از تومور مورد نظر تهیه کرد. بدین‌ترتیب محققان می‌توانند
اندازه تومور و تعداد سلول‌های سرطانی آن را اندازه گرفته و مقادیر به‌دست آمده را
با مقادیر مربوط به تومور اولیه‌ی درمان‌نشده مقایسه کنند.
با استفاده از این روش می‌توان میزان عملکرد داروی مورد مطالعه را بررسی کرد. این
کار بسیار ساده‌تر از روش‌های فعلی است که در آن در فاصله‌های زمانی مشخص، تومور از
بدن حیوانات مورد مطالعه خارج شده و وزن می‌شود تا کارایی دارو در درمان آن مشخص
شود.
سانترا می‌گوید: «محققان زیادی روی این حوزه مشغول تحقیق بوده‌اند، اما ما این روش
را روی سلول‌های زنده و نه در یک لوله آزمایش اجرا کرده‌ایم».
سودیپتال سیل، مدیر مرکز فناوری نانوعلم در UCF بر این باور است که این تحقیق از
اهمیت بالایی برخوردار است. او می‌گوید: «در حقیقت این یک پیشرفت بزرگ در زمینه
نقاط کوانتومی محسوب می‌شود. به‌طور قطع این ابزار تشخیصی جدید عرصه نانوپزشکی را
تحت تأثیر قرار خواهد داد».
سانترا و گروهش از نقاط کوانتومی نیمه‌رسانا برای تولید این روبشگر استفاده
کرده‌اند. این نقاط به‌دلیل اندازه کوچک و ساختار بلورمانند خود، زمانی که
برانگیخته می‌شوند، ویژگی‌های اُپتیکی و الکترونیکی منحصر به‌فردی از خود نشان
می‌دهند. این ویژگی‌های منحصر به‌فرد آنها را به گزینه‌های ایده‌آلی برای
تصویربرداری پایدار و مطمئن با امواج نوری خاص تبدیل می‌سازد.
سانترا می‌گوید: «در حال حاضر امکان استفاده از این روش در بررسی‌های دارویی و
مخصوصا تحقیقات مربوط به سرطان وجود دارد».
جزئیات این تحقیق به صورت آنلاین در مجله Biomaterilas منتشر شده است.
|
