کاهش ابعاد دارو برای بهبود درمان سرطان

در مقاله‌ای که در نشریه Nature Nanotechnology به چاپ رسیده، نشان داده شده
است که متعادل کردن رگ‌های خونی درون تومور، که رهاسازی داروهای استاندارد
شیمی‌درمانی را بهبود می‌دهد، می‌تواند موجب مسدود کردن مسیر رسیدن مولکول‌های
دارویی درشت شود.

ویکاش چاوهان، از آزمایشگاه تومور بیولوژی در دپارتمان تابش آنکولوژی و نویسنده
اصلی این مقاله، می‌گوید ما دریافتیم که متعادل کردن رگ‌ها تنها می‌تواند موجب
افزایش نانوداروهای کوچک به درون سلول‌های سرطانی شود. ما نشان دادیم که
نانوداروهای کوچک نسبت به داروهای درشت‌تر دارای خاصیت ذاتی بهتری در نفوذ به
سلول‌ها سرطان هستند. بنابراین می‌توان گفت که داروهای کوچک‌تر برای درمان
سرطان ایده‌آل‌تر هستند.

تومورها نیاز به رگ‌های مخصوص به خود برای ادامه رشد دارند اما این رگ‌ها تمایل
زیادی به تغییر شکل و تغییر ابعاد داشته و گاهی دچار نشت می‌شوند. این موضوع
موجب می‌شود که رهاسازی دارو درون تومور با مشکل روبرو شده و از سویی نشت دارو
موجب افزایش فشار درون تومور می‌شود که این مسئله باعث کاهش توان نفوذ دارو به
تومور می‌شود. استفاده از داروهایی که موجب رگ‌سازی می‌شوند موجب کاهش این
رفتارها شده که به آن متعادل سازی رگ گفته می‌شود. این کار باعث بهبود روش‌های
درمان برخی سرطان‌ها با استفاده از داروهای شیمی‌درمانی استاندارد می‌گردد.

نانوداروها برای بهره‌گیری از رفتار غیرعادی رگ‌های تومور طراحی شده‌اند اما
برخلاف داروهای شیمی‌درمانی که تقریبا یک نانومتر قطر دارند، این مولکول‌ها ۱۰
تا ۱۰۰ برابر بزرگ‌تر هستند. بنابراین از حفره‌های موجود در رگ‌های خونی
بافت‌های نرمال بزرگتر بوده اما ابعادشان به حدی کوچک است که بتوانند از رگ‌ها
غیر عادی تومورها عبور کنند. از آنجایی که ابعاد نانوداروها به حدی باید باشد
که از بافت‌های نرمال دور باشد، این کار موجب می‌شود تا اثرات منفی آنها
به‌حداقل برسد.

این پروژه طراحی شده تا نشان دهد آیا استفاده از داروهای ضد رشد رگ‌های خونی،
رهاسازی نانوداروها را بهبود می‌دهد یا مانع از آن می‌شود. نتایج نشان می‌دهد
که اگر از این داروهای ضد رشد رگ‌های خونی استفاده شود، نانوداروهایی که قطر ۱۲
نانومتر دارند می‌توانند درون رگ‌ها نفوذ کنند اما نانوداروهایی که ۶۰ تا ۱۲۵
نانومتری هستند قادر به نفوذ نخواهند بود.