گروهی از محققان آمریکایی روشی برای از بین بردن سلول‌های سرطانی با استفاده از نانوذرات مغناطیسی کربن و تابش لیزری ابداع کرده‌اند. آنها بر این باورند که با استفاده از این روش می‌توان سرطان پوست و انواع دیگر سرطان را بدون آسیب دیدن بافت‌های اطراف درمان کرد.
استفاده از نانوذرات کربن در درمان سرطان
گروهی از محققان دانشگاه تگزاس در
آرلینگتون روشی برای از بین بردن سلول‌های سرطانی با استفاده از نانوذرات
مغناطیسی کربن و تابش لیزری ابداع کرده‌اند. آنها بر این باورند که با
استفاده از این روش می‌توان سرطان پوست و انواع دیگر سرطان را بدون آسیب
دیدن بافت‌های اطراف درمان کرد.
این تحقیق توسط پروفسور علی کویمن، استاد
فیزیک، و دکتر سامارندرا موهانتی، استادیار فیزیک این دانشگاه صورت گرفته
است. کویمن می‌گوید: «چون این نانوذرات مغناطیسی هستند، می‌توانیم از یک
میدان مغناطیسی خارجی برای جمع کردن آنها در محل تومورها بهره ببریم. سپس
از یک لیزر کم‌توان برای گرم کردن این ذرات و از بین بردن سلول‌های سرطانی
استفاده می‌شود. از آنجایی که فقط نانوذرات کربنی توسط تابش لیزری گرم
می‌شوند، در نتیجه بافت‌های اطراف سالم مانده و آسیبی نمی‌بینند».
کویمن، موهانتی و یکی از دانشجویان دانشکده مهندسی این دانشگاه به‌نام
چادهاری روشی برای تولید نانوذرات با استفاده از تخلیه الکتریکی پلاسما
درون یک محلول بنزنی ابداع کرده‌اند. قطر نانوذرات کربنی مورد استفاده در
درمان سرطان بین ۵ تا ۱۰ نانومتر متغیر بود.
موهانتی می‌گوید نانوذرات کربنی را می‌توان به‌نحوی پوشش داد که پس از تجمع
در محل تومور با استفاده از میدان مغناطیسی خارجی، به سطح سلول‌های سرطانی
متصل شوند. او می‌گوید این روش جدید نسبت به‌روش‌های فعلی مزایای زیادی
داشته و می‌توان با استفاده از الیاف نوری درون بدن آن را اجرا کرد.
وی توضیح می‌دهد: «با استفاده از میدان مغناطیسی این اطمینان به‌وجود
می‌آید که تا قبل از اتمام تابش‌دهی توسط لیزر نزدیک مادون قرمز، این ذرات
از بدن دفع نمی‌شوند. همچنین این ذرات بلوری بوده و کوچک‌تر از
نانولوله‌های کربنی هستند که این ویژگی‌ها سمیت آنها را کمتر می‌کند».
نانوذرات کربنی مغناطیسی دارای ویژگی فلورسانسی نیز هستند. بنابراین
می‌توان از آنها در افزایش وضوح تصویربرداری نوری و MRI از تومورها بهره
برد.
موهانتی می‌گوید بررسی‌های آزمایشگاهی نشان داده‌اند که این نانوذرات کربنی
به‌همراه یک تابش لیزری موج پیوسته نزدیک مادون قرمز می‌توانند برای ایجاد
حفره در سلول مورد استفاده قرار گرفته و کاربرد پزشکی دیگری نیز پیدا کنند.
او توضیح می‌دهد: «ما می‌توانیم بدون کشتن سلول‌ها آنها را کمی گرم کرده و
سپس داروها یا ژن‌های مورد نظر را وارد سلول نماییم».
جزئیات این تحقیق در Journal of Biomedical Optics منتشر شده است.
