نانوکامپوزیتی از جنس گرافن و پروتئین

ورقه‌‌های مدوری که رافائل مزنگا از روی ظرف پتری جدا کرده درخشان و مشکی
است، ظاهر این ورقه به شکلی است که شاید کمتر کسی بتواند حدس بزند که یک
نانوکامپوزیت جدید است که دارای خواص ویژه‌ای بوده و در آزمایشگاه ETH
(Eidgenössische Technische Hochschule) تولید شده است.

در تولید این نانوکامپوزیت به‌صورت لایه لایه از گرافن و پروتئین استفاده
شده است، دو ماده‌‌ای که می‌توانند در نسبت‌‌های مختلف با هم ترکیب شوند.
این دو ماده ابتدا در حالت محلول بوده که پس از خشک کردن به شکل ورقه‌‌های
نازک در می‌آیند. ساخت این ورقه‌‌ها بسیار شبیه فرآیند تولید کاغذ معمولی
از سلولز است. ترکیب مواد مختلف با خواص غیرعمومی موجب تشکیل نانوکامپوزیت
جدیدی با ویژگی‌‌های جالب می‌‌شود. برای مثال این نانوکامپوزیت به‌صورت
کامل قابل تجزیه است.

جالبترین ویژگی این نانوکامپوزیت جدید آن است که می‌‌توان از آن برای تولید
زیست حسگر بسیار دقیق استفاده کرد به‌طوری که با آن می‌‌توان فعالیت
آنزیم‌‌ها را اندازه‌‌گیری کرد. آنزیم‌‌ها قادرند فیبریل‌‌های پروتئینی را
بشکنند، با این کار مقاومت کامپوزیت تغییر می‌‌کند بنابراین اگر گرافن به
یک مدار الکتریکی متصل باشد می‌توان از طریق این تغییر، وجود آنزیم را
شناسایی کرد.

رافائل مزنگا می‌‌گوید این موضوع از نظر من زیباترین بخش داستان است، از
این حیث ما می‌‌توانیم مدعی شویم که روش جدیدی برای اندازه‌‌گیری فعالیت
آنزیم‌‌ها یافته‌‌ایم.

این ماده می‌‌تواند به‌گونه‌‌ای طراحی شود که نیازهای دیگر محققان را نیز
پوشش دهد. برای مثال افزایش مقدار گرافن به‌معنای هدایت بیشتر و افزایش
پروتئین به‌معنای جذب بیشتر آب است و در نهایت پاسخ بیشتر به تغییرات
رطوبتی است.