پژوهشگرانی از دانشگاه های بوعلی‌سینا و صنعتی همدان با سنتز سه نوع متفاوت از سیلیکا و مقایسه عملکرد آنها، یک ساختار مناسب برای جذب یون‌های فلزات سنگین و سمی از محیط‌های محلول معرفی کردند.
سنتز نانوجاذب یون‌های فلزات سمی در همدان
|
پژوهشگرانی از دانشگاه‌های بوعلی‌سینا و صنعتی همدان با سنتز سه نوع متفاوت از سیلیکا و مقایسه عملکرد آنها، یک ساختار مناسب برای جذب یون‌های فلزات سنگین و سمی از محیط‌های محلول معرفی کردند.
یون‌های فلزات سنگین و سمی یکی از مهمترین آلاینده‌های منابع آبی و زیست محیطی است که روز به روز در محیط زیست در حال افزایش است و به یکی از دغدغه‌های حفظ سلامت محیط زیست تبدیل شده است. برهمین اساس حذف این آلاینده‌ها نقش مهمی را در تصفیه فاضلاب‌ها دارد و تا به امروز تحقیقات متعددی برای حذف این آلاینده‌ها صورت گرفته است و در راستای آن روش‌هایی نیز ارائه شده است که از بین تمام آنها، روش جذب از توجه بالایی در میان تحقیقات برخوردار است. علت این امر را می‌توان به سادگی و ارزانی این روش ارتباط داد.
این کار تحقیقاتی به راهنمایی آقای دکتر امیرعباس رفعتی و همکاری آقای یاسر یوسفی از دانشگاه بوعلیسینای همدان و خانم دکتر مژگان نجفی از دانشگاه صنعتی همدان به انجام رسیده و طی آن با بررسی‌هایی که بر روی سه نوع جاذب متفاوتِ تهیه شده از عاملدار کردن ژل سیلیکای تجاری (NH2–SG)، نانوسیلیکای توخالی (NH2–SNHS) و نانوسیلیکای توخالی عاملدار نشده (SNHS) داشتند، ساختار نانوسیلیکای توخالی که با عامل‌های آمینی اصلاح شده بود را به عنوان جاذب مناسب سه فلز سنگین و سمی نیکل، کادمیوم و سرب ( Ni2+، Cd2+ وPb2+ ) معرفی کردند.
محققان این کار با استفاده از روش سل-ژل نانو سیلیکای توخالی را سنتز کردند و سپس نانو سیلیکای سنتز شده را با گروه‌های آمینی عاملدار کردند. پس از سنتز سه جاذب مورد نظر، با آنالیزهای متفاوت ساختار آنها را مورد بررسی قرار دادند و سپس به بررسی سینتیکی و تعادلی جاذب‌ها در دمای اتاق پرداختند. به همین منظور این جاذب‌ها را در معرض یون‌های Ni2+، Cd2+ وPb2+ قرار داده و با مشاهدات و مطالعاتی که داشتند به نتایج قابل قبولی رسیدند.
نتایج آنان حاکی از این بود که NH2–SNHS بهترین جذب را در برابر یون‌های استفاده شده دارد. در ادامه این کار تحقیقاتی رفتار جذب مواد ستنز شده با مدل‌های تئوری موجود مقایسه شد و مدل جذب Langmuir–Freundlich به عنوان بهترین مدل برای بررسی رفتار جذب گزارش شد. مطالعات سینتیکی بر روی نانوسیلیکای توخالی عاملدار شده به عامل‌های آمینی (NH2–SNHS) نیز نشان داد که زمان تماس بدست آمده برای کاربردهای تکنولوژیکی نیز مناسب است.
نتایج این تحقیقات در مجله Separation and Purification Technology (جلد ۸۵، ۲ فوریه سال ۲۰۱۲) منتشر شده است. علاقمندان می‌توانند متن مقاله را در صفحات ۱۹۳ الی ۲۰۵ همین شماره مشاهده نمایند. |
