بهترین شکل نانوذرات برای درمان سرطان

پائولو دوزی از محققان این پروژه می‌گوید بیشتر تحقیقات انجام شده در این
حوزه با استفاده از نانوذرات کروی صورت گرفته است (۹۹ درصد). این درحالی
است که شواهد حاکی از آن است که راه بهتر و موثرتری برای رهایش داروهای
شیمی درمانی به سلول‌های سرطانی آوندی وجود دارد.

هرچند نانوذرات کروی بسیار رایج هستند اما استفاده از آنها دارای
دشواری‌های است. ابعاد این نانوذرات بسیار کوچک است بنابراین نمی‌توان
داروی بسیاری را به تومور وارد کرد. همچنین احتمال این که این نانوذرات
برخلاف مسیر جریان خون حرکت کنند زیاد است.

برای ساخت نانوذرات دیسک شکل، پژوهشگران از فناوری فتولیتوگرافی استفاده
کردند با این روش می‌توان شکل، اندازه و خواص سطحی نانوذرات را مشخص کرد.
این نانوذرات با حفره‌های اسفنجی شکل دارای قابلیت بارگذاری دارو هستند.

پائولو دوزی می‌گوید ما شکل، اندازه و خواص سطحی نانوذرات را به‌صورت مستقل
تغییر دادیم، این روش بسیار قدرتمند است.

این نانوذرات از جنس سیلیکون بوده که مولکول‌های زیستی به سطح خارج آنها
متصل می شود با این کار خواص سطحی نانوذرات اصلاح شده به‌طوری که می‌توانند
به سلول‌های هدف بچسبند و از گزند حملات سیستم ایمنی بدن در امان باشند.
سیلیکون ماده‌ای با سمیت کم بود که معمولا برای مدل‌های انسانی و جانوری
مورد استفاده قرار می‌گیرد. پائولو دوزی می‌گوید نانوذرات سیلیکون در مدت
۲۴ تا ۴۸ ساعت در بدن شکسته شده و از بدن خارج می‌شوند.

دومین مقاله این گروه در نشریه Journal of Controlled Release به چاپ رسیده
است. این دو مقاله ما حصل ۸ سال کار این گروه تحقیقاتی است که در آن
پژوهشگران به‌دنبال خواص نانوذرات کروی، دیسکی و میله‌ای بوده که این کار
را ابتدا با مدل‌سازی کامپیوتری و سپس در بدن انسان انجام گرفته است.