آینده نانوالکترونیک در پزشکی

اخیرا محققان مدرسه پزشکی هاروارد مقاله‌ای مروری درباره نقش فناوری نانو به‌خصوص نانوالکترونیک در حوزه پزشکی ارائه کرده است. در این مقاله نقش نانومواد و نانوساختارها در این حوزه مورد بررسی قرار گرفته است.

اخیرا محققان مدرسه پزشکی هاروارد مقاله‌ای
مروری درباره نقش فناوری نانو به‌خصوص نانوالکترونیک در حوزه پزشکی ارائه
کرده است. در این مقاله نقش نانومواد و نانوساختارها در این حوزه مورد
بررسی قرار گرفته است.

فناوری نانو به‌خصوص حوزه نانوالکترونیک کمک زیادی به بخش پزشکی کرده است
به‌خصوص با کوچک‌سازی و ترکیب با نانوساختارها، ادوات جدید و بهتری در این
حوزه تولید شده است. در حال حاضر الکترونیک رایج کاربردهای وسیعی در زیست
پزشکی دارد برای مثال در رصد سیگنال‌های پزشکی، مطالعه بافت‌ها، قرار دادن
الکترود در مغز و محرک‌های بافتی از این ادوات الکترونیکی استفاده می‌شود.
با این حال می‌توان از نانومواد و نانوساختارها نیز در این حوزه استفاده
کرد و این فناوری را به‌درون بدن کشاند.

پروژه‌های متعددی در این حوزه انجام شده است برای مثال از سیستم‌های
نانوزیست الکترونیک برای فعال شدن آنزیم‌ها استفاده شده است، از
نانوغشاءهای هوشمند برای رهاسازی دارو استفاده شده، از نانومولدها برای
تولید جریان الکتریکی مورد نیاز برای ادوات کاشته شده در بدن استفاده
می‌شود، تراشه‌های کامپیوتری بسیار کوچک درون سلول‌های زنده قرار داده شده،
از نانولوله‌های کربنی برای تحریک سلول‌های عصبی بنیادی استفاده شده است.

 

 
 
در کنار این تحقیقات، پژوهشگران روی موضوع
کاملا متفاوتی کار می‌کنند آنها به‌دنبال ساخت مغز مصنوعی هستند چیزی که به
آن مهندسی عصبی گفته می‌شود. در این حوزه بین رشته‌ای که شامل فناروی نانو
و چند رشته دیگر است محققان به‌دنبال طراحی سیستم‌های عصبی مصنوعی هستند که
ساختار آن مشابه سیستم عصبی زیستی باشد.

در این مسیر همکاری‌های بین المللی نیز به یاری محققان آمده است برای مثال
دانشمندان اخیرا یک اتحادیه جهانی نانوزیست الکترونیک تشکیل داده‌اند تا با
کمک آن راه‌حل‌های سریعی برای مشکلات عصبی پیدا کنند. پروژه یورونانوبیو
توسط برنامه چارچوبی اتحادیه اروپا حمایت می‌شود. این پروژه به‌دنبال توسعه
کاربردهای پزشکی در حل مشکلات موجود است.

اخیرا مقاله‌ای تحت عنوان“The
Smartest Materials: The Future of Nanoelectronics in Medicine”
در
نشریه ACS Nano به چاپ رسیده است که در آن نویسندگان به بررسی پتانسیل‌های
میکروالکترونیک در علوم زیست پزشکی پرداختند. در این مقاله محققان عنوان
داشتند که برای توسعه این حوزه باید پژوهشگران در رشته‌های مختلف نظیر
شیمی، زیست‌شناسی، مهندسی برق، کامپیوتر، اپتیک، مهندسی مواد، رهاسازی
دارویی و پزشکی با هم همکاری کنند. در این مقاله محققان نشان دادند که
فناوری نانو موجب پیشرفت‌های زیادی در حوزه (نانو)الکترونیک شده است.
محققان معتقدند که نانوساختارها می‌توانند به‌عنوان تحریک کننده بافت‌ها یا
آغاز کننده در فرآیند رهاسازی مولکول‌های فعال عمل کنند. همچنین از
نانوساختارها می‌توان برای حسگری در سیستم‌های عصبی استفاده کرد.