استفاده از RNA برای درمان سرطان

محققان آمریکایی با استفاده از نانوذرات مبتنی بر RNA موفق به تولید ساختاری شدند که می‌تواند در درمان سرطان موثر باشد. این ساختار از نظر شیمیایی و ترمودینامیکی پایداری بالایی دارد.

محققان آمریکایی با استفاده از نانوذرات مبتنی بر RNA موفق به تولید
ساختاری شدند که می‌تواند در درمان سرطان موثر باشد. این ساختار از نظر
شیمیایی و ترمودینامیکی پایداری بالایی دارد.

پژوهشگران دانشگاه کنتاکی موفق به ارائه روشی شدند که در آن از نانوذرات
متصل به RNA برای درمان سرطان می‌توان استفاده کرد. نتایج این تحقیق در
نشریه Nano Today به چاپ رسیده است. رهبر این تیم تحقیقاتی پکسوآن گو از
کالج داروسازی انگلستان است که این پروژه را با همکاری مارک اورس از مرکز
سرطان مارکی انجام داده است.

در این پژوهش از اسید ریبونوکلئیک یا RNA استفاده شده است، این ماده به‌عنوان
یک واحد سازنده، با راهبرد پایین به بالا، برای تولید نانوساختارها استفاده
می‌شود. البته پکسوآن گو در به‌کارگیری از RNA پیشرو است. او با استفاده از
RNA موفق به تولید نانوذراتRNA ایکس شکل شده است این نانوذرات مهندسی شده
قادرند مواد درمانی و ترکیبات شناساگر را با خود حمل کنند. این نانوذرات
شامل چند بخش هستند، آنها حاوی بخش‌های کوچک RNA بوده که دارای ژن خاموش
هستند، همچنین بخش‌هایی حاوی بیان‌کننده ژن و اپتامرهایی برای هدف قرار
دادن سلول‌های سرطانی هستند. علاوه‌براین می‌توان ریبوزوم‌هایی برای
کاتالیز کردن واکنش شیمیایی در آن قرار داد.

این تحقیقات نشان داد که با افزایش عوامل موجود در نانوذرات، عملکرد سیستم
افزایش چشمگیری می‌یابد. گو می‌گوید نانوفناوری RAN یک حوزه نوظهور است اما
مشکل زوال RNA در حین کار به‌عنوان یک مشکل بزرگ در این مسیر قلمداد می‌شود.
گو می‌افزاید ما روی حل این مشکل کار کردیم و در نهایت توانستیم سیستمی
ارائه کنیم که از لحاظ شیمیایی وترمودینامیکی پایدار است. این نانوذرات در
آزمایشگاه و در بدن مورد آزمایش قرار گرفته شده است که نتایج آن موید
پایداری بالا و پتانسیل درمانی این نانوذرات است.

نانوذرات RNA از چند جهت مورد توجه هستند اول این که چند ظرفیتی هستند این
ویژگی موجب می‌شود تا بتوان مولکول‌های چند کاره را درون آنها قرار داد و
در بدن رهاسازی کرد، دومین مزیت آنها امکان طراحی کنترل شده آنها است که می‌توان
با ساختاری از پیش تعیین شده آنها را طراحی کرد، ویژگی دیگر این نانوذرات
پایداری ترمودینامیکی آنها است.

یکی از مشکلات در مسیر استفاده از این ساختارها، امکان رهاسازی مستقیم و
صحیح داروی ضد سرطان به‌درون تومورها است. با استفاده از فناوری نانو،
پژوهشگران توانستند داروها را موثرتر به‌درون سلول‌های سرطانی وارد کرده و
اثرات مخرب جانبی آن را به حداقل برسانند.