یکی از محدودیت‌های محققان برای استفاده از نانوذرات در رهاسازی دارویی، ابعاد آن است. اخیرا با استفاده از نوعی پوشش پلیمری امکان حرکت نانوذرات با ابعادی در حد ۱۱۴ نانومتر در مغز انسان وجود خواهد داشت.
پوشش‌دهی نانوذرات برای بهبود کارایی در سیستم دارورسانی
| یکی از محدودیت‌های محققان برای استفاده از نانوذرات در رهاسازی دارویی، ابعاد آن است. اخیرا با استفاده از نوعی پوشش پلیمری امکان حرکت نانوذرات با ابعادی در حد ۱۱۴ نانومتر در مغز انسان وجود خواهد داشت. زمانی که محققان قصد دارند نانوذرات را وارد فضای بین سلول‌ها کنند محدودیت‌هایی پژوهشگران دانشگاه جان هاپکینز به رهبری الیزابت نانسی و جاستین هانز به هانز می‌گوید دلیل این محدودیت مایع بین سلولی در مغز است که بسیار صلب است
|
 |
| پلی اتیلن گلیکول یک پلیمر غیرسمی است که کاربردهای متعددی دارد برای مثال از آن در کرم‌های پوست و خمیردندان‌ها استفاده می‌شود. این پلیمر با قرار گرفتن بر سطح نانوذرات می‌تواند مقاومت حاصل از برهمکنش الکترواستاتیک و آبگریز میان نانوذرات و بافت را به حداقل برساند. زمانی که ابعاد نانوذرات بیش از ۱۱۴ نانومتر گردید آنگاه نانوذرات شروع به چسبیدن می‌کنند. نتایج یافته‌های محققان موجب شده آنها وجود حفره‌هایی بزرگتر از ۲۰۰ نانومتر را در مغز انسان پیش بینی کنند. آنها مغز موش را آزمایش کردند و در نهایت دریافتند ذرات ۴۰ و ۱۰۰ نانومتر در مغز این حیوانات حرکت می‌کند اما نانوذرات ۲۰۰ نانومتر قادر به حرکت سریع نیستند. البته با افزودن این پوشش، نانوذرات ۲۰۰ نانومتری نیز قادر به حرکت خواهند بود. نتایج این پژوهش در قالب مقاله‌ای تحت عنوان A Dense Poly(Ethylene Glycol)
|
