افزایش امنیت داده‌های الکترونیکی با کمک فناوری‌نانو

پژوهش مهمی که بطور مشترک توسط پروفسور مین گو و دکتر ژانگپینگ لی از دانشگاه سوئین بورن و یک دانشجوی دکتری از دانشگاه ملی چیاو تنگ تایوان انجام شده است، ابزار نوینی برای پنهان‌سازی داده‌‌ها جهت ذخیره‌سازی الکترونیکی ایمن شرح داده است. این پژوهشگران رهیافت منحصر به فردی برای ایجاد باریکه لیزری ابداع کرده‌اند که ظرفیت ذخیره‌سازی را افزایش می‌دهد و توانایی پنهان‌سازی اطلاعات روی DVDهای پوشیده با نانومیله طلا را ممکن می‌سازد.

روش‌های مرسوم ذخیره‌سازی داده‌ها الکترونیکی از سه بعد فیزیکی استفاده می‌کنند. روش‌های دوبعدی برای ضبط اطلاعات از طیف رنگی و قطبش استفاده می‌نمایند. هر دوی این روش‌ها از فناوری‌نانو استفاده می‌کنند.

دکتر ژیانگپینگ لی می‌گوید: «اگر شما با یک میکروسکوپ به دیسک ضبط شده نگاه کنید شاهد نقاط ریز خواهید بود. این نقاط اطلاعاتی را ذخیره کرده‌اند که با یک لیزر در CD یا DVD- خوان خوانده می‌شود. قبلا این اطلاعات فقط در یک صفحه تخت قابل خواندن بودند.»

این پژوهشگران طول موج‌های مختلف نور را به نانومیله‌های طلایی روی دیسک تاباندند تا داده‌ها را روی ماده ضبط کرده و بخوانند. نانومیله‌های طلا بخاطر خواص نوری و فوتوگرمایی منحصر به فردی که دارند، در بازه وسیعی از کاربردها استفاده شده و می‌تواند به یک فرکانس خاص تنظیم شوند. تکنیک قطبش، از میدان الکتریکی موجود در موج نوری استفاده می‌کند. هنگامی که امواج نوری به ماده تابانده می‌شوند، جهت میدان الکتریکی با ذرات معینی در ماده نوری همخط شده و به آنها اجازه ذخیرداده‌ها را می‌دهد. هنگامی که جهت نور فرودی عوض شود، میدان الکتریکی آن مجموعه دیگری از ذرات را همخط خواهد کرد. امواج نوری زیاد با قطبش‌های مختلف منجر به این می‌شوند که هر ذره ذخیره‌کننده اطلاعات نوری باشد.

گو گفت: «بجای داشتن یک باریکه در صفحه مستقیم (یک بردار)، ما قادر شدیم که باریکه را در هر صفحه‌ای بچرخانیم. اکنون با چنین کنترل نامحدودی می‌توان باریکه مذکور را در هر جهتی قطبی کرده و فرکانس نور را تنظیم کرد. این تکنیک یک روش واقعا منحصر به فردی برای ایجاد باریکه نوری است که فقط با مجموعه خاصی از ذرات برهم‌کنش کند.»

این پژوهش همچنین راه را برای حمله به سلول‌های سرطانی با ایمنی پزشکی بسیار بالا هموار می‌کند. این نانومیله‌های ریز طلا می‌توانند توسط یک باریکه لیزری فعال شوند و حفره‌هایی در غشاء سلول توموری برای تخریب سرطان ایجاد کنند. این پژوهشگران جزئیات نتایج کار تحقیقاتی خود را در مجله‌ی Nature Communications منتشر کرده‌اند.