محققان آمریکایی تحقیقات گستردهای را روی سیستمهای عصبی و نحوه محافظت آنها در برابر زخمها و بیماریها انجام دادند. در این راستا یک گروه تحقیقاتی در دانشگاه میشیگان مدلی مشابه سیستم عصبی ایجاد کرده است و به نتایج تازهای در مورد نحوه تشکیل لایه محافظ بروی این سیستم رسیده است.
بهبود سیستمهای عصبی با ترکیب سلولهای بنیادی و نانوالیاف
محققان آمریکایی تحقیقات گستردهای را روی سیستمهای عصبی و نحوه محافظت آنها در برابر زخمها و بیماریها انجام دادند. در این راستا یک گروه تحقیقاتی در دانشگاه میشیگان مدلی مشابه سیستم عصبی ایجاد کرده است و به نتایج تازهای در مورد نحوه تشکیل لایه محافظ بروی این سیستم رسیده است.
هر هفته جوزف کوری در کیلینیکاش در دانشگاه میشیگان بیماران مختلفی را ویزیت میکند بیمارانی که سیستم عصبی آنها در اثر بیماری یا زخم در حال زوال است. او با دیدن درد بیماران آرزو میکند که ای کاش میتوانست آنها را درمان کند. برای تحقق این رویا، او در آزمایشگاه تحقیقاتیاش مطالعاتی را آغاز کرد. کوری و همکارانش در این تحقیقات به نتایج درخور توجهی رسیدند.
اخیرا گزارشی منتشر شده که در آن موفقیت این گروه در ارائه فناوری مبتنی بر پلیمر جهت درک بهتر نحوه تشکیل سلولهای عصبی ارائه شده است. این گروه دریافتند که چرا بعد از زخم، اعصاب دوباره ترمیم نمیشوند، برای درمان یا ممانعت از برزو این مشکل چه باید کرد. کوری و همکارانش از نانوالیاف پلیمری بهعنوان داربست استفاده کردند و روی آنها سلولهای مغز را قرار دادند بهطوری که سلولها سطح الیاف را بپوشاند. با این کار ساختاری مشابه شکل و اندازه سیستم عصبی ایجاد میشود. این گروه تلاش کردند تا فرآیند غلافسازی را در سلولهای عصبی ایجاد کنند. این غلافها موجب میشود سلولهای عصبی از گزند آسیبها مصون بمانند.
نتایج کار آنها نشان داد که لایههای محافظی بر روی ساختار عصبی مبتنی بر نانوالیاف ایجاد گردید. این گروه نتایج یافته خود را در نشریه Nature Methods به چاپ رساندند. در سیستم عصبی، مرکز ستارهای شکل وجود دارد که بروی آنها اولیگودندروسایت وجود دارد. بدون این ماده سیستم ستارهای قادر به انتقال پیام نیست. اولیگودندروسایت نوعی سلول هستند که بهشدت تحت تاثیر بیماری ام اس هستند در این بیماری این غلاف دچار زوال میشود. پژوهشگران این پروژه قطر بهینه این نانوالیاف را تعیین کردند تا با این کار بتوانند به این سوال پاسخ بدهند که چرا برخی از سلولهای عصبی غلاف خود را از دست میدهند و برخی دیگر خیر. محققان معتقدند که تحقیقات آنها روش تازهای در مطالعات سیستمهای عصبی ارائه میکند. کوری میگوید وجود الیاف نازک نقش مهمی در موفقیت این پروژه ایفا کرده است. ما از نانوالیافی استفاده کردیم که ابعادی مشابه سیستمهای عصبی دارند.
محققان از پلیاستایرن که یک پلیمر رایج است برای تولید نانوالیاف استفاده کردند برای این کار از روش الکتروریسندگی بهره گرفته شد. آنها روش تازهای برای تولید این الیاف ارائه کردند تا شباهت الیاف به سیستم عصبی افزایش یابد. این گروه در حال کار روی پارامترهایی هستند که به اتصال اولیگودندروسایت روی آکسونهای عصبی کمک میکند تا در نهایت غلافهای محافظ شکل گیرد.