روشی تازه برای رهاسازی کنترل شده دارو

برخی داروها دارای سمیت بسیار بالایی هستند از این جمله داروها می‌توان به داروهای ضد سرطان اشاره کرد که هم سلول‌های سرطانی و هم سلول‌های سالم را از بین می‌برد. برای به حداقل رساندن اثرات شیمی‌درمانی باید دارو را تنها در محلی که سلول‌های سرطانی وجود دارد رهاسازی کرد. 

در این راستا محققان بنیاد ملی علوم سوئیس (SNSF) با همکاری کمیسیون نوآوری و فناوری (CTI)، مرکز فناوری ETH زوریخ، موسسه آدولف مرکر و دانشگاه علوم پزشکی ژنو موفق شدند روشی پیدا کنند که احتمالا می‌تواند قدم‌هایی مهم در جهت تولید داروهای هوشمند باشد. در این پروژه تجربیات موجود در بخش مهندسی مواد با دانش پزشکی و زیست شناسی ترکیب شده و در نهایت سیستم حامل داروی نانومقیاسی به‌دست آمده که می‌تواند داروی شیمی‌درمانی را به‌صورت کنترل شده به محل سلول‌های سرطانی برده و در آنجا به‌صورت کنترل شده دارو را رهاسازی می‌کند.

این سیستم جدید نوعی لیپوزوم است که به‌صورت یک حامل می‌باشد. قطر آن بین ۱۰۰ تا ۲۰۰ نانومتر بوده که ۱۰۰ برابر کوچک‌تر از سلول انسانی است. غشاء این لیپوزوم از جنس فسفولیپید بوده که درون آن فضایی برای قرار دادن دارو وجود دارد. به سطح این لیپوزوم مولکول‌های ویژه متصل می‌شود که دارای قدرت شناسایی سلول‌های سرطانی هستند از سوی دیگر این مولکول‌ها می‌توانند لیپوزوم را از چشمان سیستم ایمنی بدن دور نگه‌دارند. در غیر این صورت سیستم ایمنی بدن این لیپوزوم را به‌عنوان عامل خارجی شناسایی کرده و آن را از بین می‌برد. در غشاء این لیپوزوم نانوذرات اکسید آهن قرار داده می‌شود بنابراین در حضور میان مغناطیسی این غشاء از هم گسیخته خواهد شد.

شکل این حامل کروی است زیرا ایمنی بیشتری نسبت به ساختارهای فیبری شکل دارد. از سوی دیگر شدت و فرکانس میدان مغناطیسی مورد استفاده باید به گونه‌ای باشد که با فیزیولوژی بدن انسان هم‌خوانی و سازگاری داشته باشد.
نتایج این پژوهش در قالب مقاله‌ای تحت عنوان Spatial SPION Localization in Liposome Membranes در نشریه IEEE Transactions on Magnetics به چاپ رسیده است.