یک تیم تحقیقات بریتانیایی موفق شده است از آئروژل‌های ساخته شده از نانولوله کربنی به عنوان بستری برای رشد بافت‌های قلب استفاده کند. با این کار می‌توان بافت‌های آسیب دیده را در محیط خارج از بدن رشد داد و سپس به داخل بدن منتقل کرد.
روشی برای ساخت بافت‌های مصنوعی قلب
یک تیم تحقیقات بریتانیایی موفق شده است از آئروژل‌های ساخته شده از نانولوله کربنی به‌عنوان بستری برای رشد بافت‌های قلب استفاده کند. با این کار می‌توان بافت‌های آسیب دیده را در محیط خارج از بدن رشد داد و سپس به داخل بدن منتقل کرد.
اخیرا مقاله‌ای توسط علی خادم حسینی در نشریه ACS Nano به چاپ رسیده است که در آن روشی جدید برای تولید بافت‌های قلبی ارائه شده است در این روش از آئروژل به‌عنوان بستری برای رشد بافت‌های اولیه استفاده شده است. این کار در بیمارستان زنان بیرمنگام انجام شده است.
تولید بافت‌های بسیار نازک قلبی کاری چالش برانگیز است، که اخیرا با یافته‌های این گروه تحقیقاتی یک گام به جلو رفته است. نتایج این پژوهش می‌تواند شرایطی را مهیا کند که در صورت آسیب دیدن بافت‌های قلب یا دیگر اندام‌های داخلی بتوان آنها را ترمیم کرد.
این تیم تحقیقاتی با استفاده از نانولوله‌های کربنی موفق به ساخت هیدروژلی شده‌اند که از این هیدروژل می‌توان به‌عنوان داربستی استفاده کرد تا بافت‌های قلبی روی آن ساخته شوند. در این پژوهش محققان بافت‌های اولیه قلب را روی این هیدروژل قرار داده تا رشد کند. محققان این پروژه بعد از رشد بافت به بررسی آن پرداختند نتایج کار آنها نشان داد که این بافت‌ها از یکپارچگی خوبی برخوردار بود و از عملکرد زیستی بسیار خوبی برخوردار هستند. این گروه نشان دادند که بافت ایجاد شده دارای اثرات محافظتی خوبی نسبت به مواد شیمیایی سمی دارد.
نتایج این پژوهش در قالب مقاله‌ای تحت عنوان Carbon-Nanotube-Embedded Hydrogel Sheets for Engineering Cardiac Constructs and Bioactuators در نشریهACS Nano به چاپ رسیده است.
