تحقیقات اخیر دانشمندان آمریکایی نشان میدهد که نانوقفسههای طلا که قابلیت نشر پرتو سرنکوف در طول موجهای مرئی و مادون قرمز را دارند میتوانند برای تصویربرداری از تومورها مورد استفاده قرار گیرند. همچنین از این مواد میتوان برای رهاسازی دارو استفاده کرد در واقع در یک زمان هم میتوان از این ماده برای تصویربرداری و هم برای رهاسازی دارو استفاده کرد. محققان این پروژه معتقدند که این نانوساختار جدید اولین مادهای است که در آن واحد میتواند دو وظیفه را با هم انجام دهد.
استفاده از نانوقفسههای طلا برای شناسایی و درمان سرطان
تحقیقات اخیر دانشمندان آمریکایی نشان میدهد که
نانوقفسههای طلا که قابلیت نشر پرتو سرنکوف در طول موجهای مرئی و مادون
قرمز را دارند میتوانند برای تصویربرداری از تومورها مورد استفاده قرار
گیرند. همچنین از این مواد میتوان برای رهاسازی دارو استفاده کرد در واقع
در یک زمان هم میتوان از این ماده برای تصویربرداری و هم برای رهاسازی
دارو استفاده کرد. محققان این پروژه معتقدند که این نانوساختار جدید اولین
مادهای است که در آن واحد میتواند دو وظیفه را با هم انجام دهد.
نانوقفسههای طلا، نانوساختارهایی هستند که بهصورت قفسی شکل بوده و دارای
مرکز توخالی هستند از این ترکیبات میتوان برای جذب نور و پراش در طول
موجهای مادن قرمز نزدیک استفاده کرد. مادون قرمز منطقهای از ۷۰۰ تا ۹۰۰
نانومتر در طیف الکترومغناطیس است. نور در این طول موجها میتواند تا
اعماق بافتهای زیستی نرم داخل شود بنابراین گزینهای مناسب برای
تصویربرداریهای نوری مبتنی بر توموگرافی متمرکز نوری و فتواکوستیک است.
پزشکی دانشگاه واشنگتون و کتی کاتلر از دانشگاه میسوری میگویند
نانوقفسههای طلا حاوی مواد رادیواکتیو ۱۹۸Au که قابلیت نشر پرتو سرنکوف را
دارند میتواند به عنوان عامل کنتراست دهنده در تصویربرداری لومینسان مورد
استفاده قرار گیرد. این مواد قادرند در عین حال نقش حامل دارو را نیز ایفا
کنند.
تابش سرنکوف پرتوی است که در طول زوال هسته رادیواکتیو ساطع
میشود. نانوقفسههای طلا در محدوده طول موج نور مرئی و لومینسانس تابش
دارند و همچنین قادرند پرتوهای بتای حاصل از زوال مواد رادیواکتیو را نیز
ساطع کنند. مهمترین مزیت این نانوقفسهها این است که این نانوساختارها بعد
از تزریق درون سلولهای تومور موش جمع میشوند.
نکته جالب درباره تابش
سرنکوف این است که برای ایجاد این تابش نیاز به منبع خارجی وجود ندارد این
بدان معناست که درصورت استفاده از این نانوساختار بافتهای سالم اطراف
کمترین مقدار تابش را دریافت خواهند کرد. البته برای این که بتوان از این
سیستم درون بدن انسان استفاده کرد باید مقدار سیگنال به نویز افزایش یافته
و مقدار دوز تابش کاهش یابد. این گروه تحقیقاتی با استفاده از سیستم IVIS
Lumina II XR موفق شدند تابش سرنکوف را مشاهده کنند. محققان میگویند این
روش، یک روش جدید برای برچسب زنی به نانوذرات است.
نتایج این پژوهش در
نشریه Nano Letters به چاپ رسیده است.