پژوهشگران دانشگاه تربیت مدرس با استفاده از نانوذرات حاوی داروی ضد سرطان، موفق به تولید یک سامانه جدید دارورسانی جهت رسانش هدفمند دارو به بافت آسیب دیده شدند.
![](https://news.nano.ir/wp-content/uploads/2013/7/82161242827b703e6acf9c726942a1e4159.jpg)
ارتقاء درمان انواع سرطان با استفاده از نانوذرات
پژوهشگران دانشگاه تربیت مدرس با استفاده از نانوذرات حاوی داروی ضد سرطان، موفق به تولید یک سامانه جدید دارورسانی جهت رسانش هدفمند دارو به بافت آسیب دیده شدند. این سامانه جدید میتواند برای رسانش انواع مختلفی از داروهای مورد استفاده در شیمی درمانی سرطان بکار گرفته شود.
در این پژوهش، ابتدا نانوذرات آلبومینی حاوی داروی ضد سرطان ۵-فلورویوراسیل تولید شد و سپس به منظور رسانش مؤثر داروی مذکور به محل سلولهای سرطانی، یک پادتن تک دودمانی ضد MUC1 به نام PR81 به سطح نانوذرات به صورت کووالانسی متصل شد. اتصال پادتن به سطح نانوذرات حاوی دارو این امکان را فراهم میآورد تا دارو به طور اختصاصی به محل سلولهای سرطانی رسانده شود و آسیب رسیدن به بافتهای سالم به حداقل برسد.
حسن کوچک زاده، دانشجوی ترم آخر دکتری تخصصی در رشته مهندسی شیمی-بیوتکنولوژی از دانشگاه تربیت مدرس، درباره این تحقیقات گفت: «هدف از انجام این پژوهش تولید یک سامانه جدید دارورسانی بر پایه نانوذرات آلبومینی است که جهت رسانش هدفمند داروهای ضد سرطانی به سلولهای هدف، به سطح آنها پادتن تک دودمانی متصل شده است. این سامانه میتواند برای بارگذاری انواع مختلفی از داروهای ضد سرطانی مانند دوکسوروبیسین و پکلیتاکسیل نیز مورد استفاده قرار گیرد. مزیت اصلی این سامانه رسانش هدفمند دارو به محل آسیب دیده است.»
وی افزود: «در این پژوهش ابتدا نانوذرات آلبومین سرم گاوی حاوی داروی ۵- فلورویوراسیل با استفاده از روش انحلال زدایی تولید شدند. سپس پادتن تک دودمانی PR81 با استفاده از پیوند دهنده پگ دو سر فعال و با درنظر گرفتن گروههای آمین آزاد سطح نانوذرات و گروههای سولفور آزاد ایجاد شده بر روی ساختار پادتن، به نانوذرات آلبومینی حاوی دارو متصل شد. اتصال پادتن به نانوذرات با استفاده از روش الایزا تأیید شد. بررسی سامانه هدفمند تولید شده در محیط برون تنی بر روی سلولهای MCF7، نشاندهنده کارایی بالاتر این سامانه در از بین بردن سلولها در مقایسه با داروی آزاد بود. همچنین بررسی پایداری فیزیکی-شیمیایی و زیستی سامانه هدفمند تولید شده، نشاندهنده حفظ این خواص طی ۲۰ روز نگهداری در دمای محیط بود.»
نتایج این تحقیقات منجر به تولید و تأیید کارایی یک سامانه جدید دارورسانی بر پایه نانوذرات آلبومینی شد که میتواند برای رسانش انواع مختلفی از داروهای شیمی درمانی سرطانی مورد استفاده قرار گیرد.
نتایج این کار تحقیقاتی که به دست حسن کوچک زاده، دکتر سید عباس شجاع الساداتی (عضو هیئت علمی دانشکده مهندسی شیمی گروه بیوتکنولوژی دانشگاه تربیت مدرس) و همکاران صورت گرفته است، در مجله Human antibodies (جلد ۲۱، شماره ۳-۴، ۲۰۱۲) منتشر شده است. علاقمندان میتوانند متن کامل مقاله را در صفحات ۴۹ الی ۵۶ همین شماره مشاهده نمایند.