پژوهشگران ایرانی با استفاده از فناوری نانو موفق به ساخت نانوکامپوزیت دندانی برای استفاده در دندانپزشکی ترمیمی و پرکردن دندان‌های قدامی شدند.
تولید نانوکامپوزیت‌های دندانی جدید به دست پژوهشگران ایرانی
پژوهشگران ایرانی با استفاده از فناوری نانو موفق به ساخت نانوکامپوزیت دندانی برای استفاده در دندانپزشکی ترمیمی و پرکردن دندان‌های قدامی شدند. استفاده از لیزر آرگون جهت پخت این مواد و انتخاب طول موج خاص، نسبت به سیستم‌های تابش معمول باعث شده است تا با شدت کم‌تر بتوان به درجه تبدیل و عمق پخت مناسب دست یافته و به علت زمان پخت کوتاه‌تر و گرمای کم‌تر، آسیب پالپ دندان کاهش یابد.
کامپوزیت‌های دندانی نورپخت به دلیل زیبایی قابل توجه و همرنگ بودن آنها با دندان، خواص فیزیکی و مکانیکی مناسب و عدم عوارض جانبی برای بیمار و دندانپزشک و نیز کاربرد راحت، جایگاه ویژه‌ای در بین مواد دندانی ترمیمی به خود اختصاص داده‌اند.
سید شهاب الدین میرسعسعانی، کارشناس ارشد مهندسی پزشکی (بیو مواد) از دانشگاه صنعتی امیرکبیر در مورد تحقیقات صورت گرفته، گفت: «ساخت نانوکامپوزیت دندانی برای استفاده در دندانپزشکی ترمیمی و پرکردن دندان‌های قدامی از اهدافی بود که در این تحقیق به دنبال آن بودیم. همچنین در این تحقیق، تأثیر شدت‌های مختلف لیزر آرگون و درصدهای متفاوت فیلر بر روی میزان جذب آب و حلالیت نمونه‌ها بررسی شد.»
این محققان ابتدا به تهیه رزین با استفاده از ترکیبی از Bis-GMA و TEGDMA پرداختند و با ترکیب رزین با نانوذرات SiO2 به عنوان نانوفیلر و افزودن کانفورکینون به عنوان آغازگر نوری برای پخت کامپوزیت، نانوکامپوزیت‌های دندانی را تولید کردند. نانوکامپوزیت تهیه شده در تست‌های گوناگون حلالیت و جذب آب بر روی نمونه‌های مختلف مورد ارزیابی قرار گرفت.
به گفته میرسعسعانی استفاده از نانوذرات SiO2 با اندازه اولیه nm۱۰ و استفاده از لیزر آرگون برای پخت کامپوزیت به جای استفاده از سیستم‌های متداول نظیر لامپ‌های هالوژن از ویژگی‌های ممتاز این طرح است؛ گفتنی است طرح ساخت نانوکامپوزیت دندانی بر پایه(Bis-GMA + TEGDMA + SiO2) پخت شده با لیزر آرگون، با شماره ثبت ۴۷۱۲۸ در سال ۱۳۸۷ به نام سید شهاب الدین میرسعسعانی ثبت اختراع شده است.
استفاده از نانوذرات در ساخت این نانوکامپوزیت‌ها منجر به بهبود پرداخت سطحی و استحکام خمشی این کامپوزیت‌ها نسبت به نمونه‌هایی که دارای فیلرهایی با ابعاد میکروهستند، شد.
مدیر واحد مهندسی تجهیزات پزشکی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران با ابراز امیدواری به ادامه تحقیقات در فاز جدید افزود: «قصد داریم در ادامه کار به بررسی ساخت کامپوزیت دندانی با ترکیبی از نانوذرات و ذرات میکرو برای دستیابی به خواص فیزیکی و مکانیکی بهینه‌تر، بپردازیم.»
یکی از نتایج این کار تحقیقاتی که به دست سید شهاب الدین میرسعسعانی و همکاران وی صورت گرفته است، درمجله IEEE Transactions on NanoBioscience (جلد ۱۲، شماره ۱، مارس سال ۲۰۱۳) منتشر شده است. علاقمندان می‌توانند متن کامل مقاله را در صفحات ۴۱ الی۴۶ همین شماره مشاهده نمایند.
