پژوهشگران ایرانی موفق به تولید پوششهای نانولیفی ضدمیکروب با قابلیت ترمیم زخم های سوختگی درجه سه شدند.
تسریع بهبود سوختگیهای درجه ۳ با پوششهای نانولیفی
پژوهشگران ایرانی با توجه به خاصیت بیولوژیکی کیتوسان و خواص ضد میکروبی بالای آن و همچنین ویژگیهای نانوالیاف چون تخلخل و ساختار سه بعدی، موفق به تولید پوششهای نانولیفی ضدمیکروب با قابلیت ترمیم زخمهای سوختگی درجه سه شدند. اعمال این پوشش نانولیفی بر روی بریدگیها و سوختگیهای عمیق سبب میگردد سیگنالهای بیوشیمیایی لازم جهت تسریع بهبود ایجاد شده و ترمیم زخم سریعتراتفاق بیافتد.
هرساله سوانح مختلف سوختگی که منجر به ایجاد سوختگیهای درجه سه با وسعت زیاد میگردد جان تعداد زیادی از انسانها را به خطر میاندازد. در این موارد همواره عفونت و تجمع میکروب در زخمهای سوختگی ترمیم را با مشکلات زیادی روبرو ساخته و در بعضی موارد منجر به مرگ بیمار میگردد. از این رو تولید پوششهای زخمبند مناسب با قابلیت ضد میکروبی بالا و جذب چرک و عفونت از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است.
دکتر عادله قلی پور کنعانی دانش آموخته ممتاز مهندسی شیمی نساجی دانشگاه صنعتی امیرکبیر، توضیح داد: «هدف اصلی این کار تحقیقاتی، تولید داربستهای زیست سازگار و ضد میکروب از پلیمر بیولوژیک کیتوسان به شکل پوششهای نانولیفی متخلخل با قابلیت بالا در خارجسازی چرک و عفونت است که در نتیجه منجر به ترمیم زخمهای سوختگی درجه سه میگردد. با این هدف از مخلوط پلیمرهای زیست سازگار طبیعی کیتوسان و مصنوعی پلی وینیل الکل استفاده شد و بهوسیلهی فناوری نانو به پوششهای نانولیفی تبدیل شد که به صوت داربست برای ترمیم زخمهای سوختگی درجه سه مورد استفاده قرار گرفت.»
این پوششها به دلیل آبدوستی و تخلخل بالا توانایی خارج نمودن عفونت و خون را از سطح زخم داشته و از طرفی سبب میگردند سطح زخم رطوبت لازم را برای ترمیم سریعتر دارا باشد. از طرف دیگر ویژگی منحصربهفرد نانویی بودن امکان ایجاد ساختار مشابه ماتریس خارج سلولی بافت پوست را به داربست میدهد در نتیجه این پوششهای نانولیفی قابلیت جذب فیبروبلاست به لایه درم را داشته که در نتیجه کلاژن زایی و ترمیم با سرعت زیاد انجام میشود.
قلی پور کنعانی ویژگی اصلی این طرح را تلفیق خواص بیولوژیکی عالی کیتوسان با ویژگیهای منحصربهفرد نانوالیاف و دستیابی به داربست زیست سازگاری دانست که میتواند هم به صورت داربست بدون سلول و هم داربست به همراه سلول بنیادی برای ترمیم زخمهای برشی و سوختگی تمام عمق مورد استفاده قرار میگیرد.
قلی پور کنعانی افزود: «مهمترین ویژگی که فناوری نانو به داربست حاصل داده است، ایجاد یک شبکه سه بعدی متخلخل متشکل از نانوالیاف است که امکان شبیهسازی فضای ماتریس خارج سلولی طبیعی را به داربست میدهد و سلولهای فیبروبلاست به سمت لایه درم جذب میشوند. در نتیجه سلولها در این فضای مشابه به راحتی به رشد، انتشار و چسبندگی بر داربست میپردازند تا در نهایت تمامی ساختار را پرکرده و ترمیم در حد عالی کامل میشود.»
این طرح تحقیقاتی قبلاً منجر به ثبت سه اختراع در زمینه ساخت و کاربردهای پزشکی شده است و نتایج اخیر این طرح نیز در بررسیهای پاتولوژی نشان دهنده اثربخشی بسیار خوب زخمهای سوختگی ترمیم شده با داربست نسبت به گروه کنترل بوده و البته حضور سلولهای بنیادی در نمونههای ترمیم شده با داربست با سلول به دلیل امکان کلاژنسازی بیشتر منجربه سطوح ترمیم بسیار بهتری شده است.
پوشش نانولیفی حاصله به دلیل تخلخل بالا و همچنین ویژگی هیدروژل بودن پلیمر مورد استفاده، پس از جذب رطوبت و چرک متورم شده و یک گپ بسیار کوچک بین پوشش و سطح زخم ایجاد میشود که این امر به همراه ویژگی تخلخل داربست سبب عبور و مرور اکسیژن بر روی زخم در ضمن مرطوب نگه داشتن سطح آن میگردد. از طرفی پوشش مورد استفاده خود دارای خاصیت ضد میکروب بوده و مانند سایر پانسمانها نیاز به اعمال پمادها و آنتی بیوتیکها ندارد. همچنین به دلیل حضور الیاف در مقیاس نانو و از جنس پلیمر زیست سازگار سبب ایجاد پاسخهای ایمونولوژیک و آلرژیک نمیشود و برعکس به بدن القا مینماید که بافتی مشابه بافت اصلی در محل زخم قرارگرفته و در نتیجه سبب میگردد سیگنالهای بیوشیمیایی لازم جهت تسریع بهبود ایجاد شده و ترمیم زخم سریعتراتفاق بیافتد.
نتایج این کار تحقیقاتی که به دست دکتر عادله قلی پور کنعانی و همکاران وی در دانشگاه صنعتی امیرکبیر، دانشگاه علوم پزشکی ایران و مرکز قلب تهران صورت گرفته است، در مجله IET nanobiotechnology (جلد ۶، شماره ۴، دسامبر ۲۰۱۲) منتشر شده است. علاقمندان میتوانند متن کامل مقاله را در صفحات ۱۲۹ الی ۱۳۵ همین شماره مشاهده نمایند.