تولید انبوه نانوساختارهای سیلیکون بسیار هزینه‌بر است. محققان موفق شدند با افزودن نمک طعام به فرآیند تولید صنعتی و انبوه این ماده، هزینه تولید آن را کاهش دهند.
روشی برای کاهش هزینه تولید انبوه نانوساختار سیلیکونی
پژوهشگران دانشگاه ایالتی اورگون موفق به شناسایی ترکیبی شده‌اند که می‌تواند هزینه تولید انبوه نانوساختارهای سیلیکونی را کاهش دهد. این ماده دارای کاربردهای متعددی در بخش پزشکی و ذخیره‌سازی انرژی است. این ماده جالب و مفید، نمک طعام است. کلرید سدیم ماده‌ای پرکاربرد در زندگی روزمره است. این ماده به سادگی می‌تواند یکی از چالش‌های بزرگ در مسیر تولید نانوساختارهای سیلیکونی را حل کند. محققان دریافته‌اند که نمک طعام در صورت گداخته شدن در شرایط ویژه‌ای می‌تواند مانع از بین رفتن نانوساختارهای سیلیکونی در فرآیند تولید شود. پس از پایان واکنش، نمک طعام با آب شسته شده و دوباره متبلور شده و می‌تواند مورد استفاده مجدد قرار گیرد.
مکانیسم این فرآیند بسیار ساده است به طوری که می‌تواند بسیاری از حوزه‌های تحقیقاتی را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار دهد. دیوید زیولی جی از محققان این پروژه می‌گوید: این یافته جدید برای صنایع جدید بسیار مهم است. روش‌های متعددی برای تولید نانوساختارهای سیلیکون وجود دارد؛ اما بیشتر آنها هزینه‌بر بوده و مقدار کمی محصول ایجاد می‌کنند. نمک طعام در این فرآیند نقش قربانی را ایفا کرده است به طوری که گرمای واکنش را دریافت کرده تا نانوساختارهای سیلیکون آسیب نبینند. با این روش می‌توان مقادیر زیادی نانوساختار سیلیکونی با هزینه کم ایجاد کرد. با کاهش هزینه تولید، کاربردهای این ماده در صنعت افزایش می‌یابد.
سیلیکون دومین ماده فراوان در پوسته زمین است که کاربردهای متعددی در صنعت الکترونیک دارد. نانوساختارهای سیلیکونی کاربردهای بیشتری نسبت به سیلیکون توده‌ای دارد. برای مثال از آن می‌توان در فتونیک، تصویربرداری زیستی، حسگری، رهاسازی دارو و مواد ترموالکتریک استفاده کرد. باتری‌ها یکی از حوزه‌های اصلی برای استفاده از نانوساختارهای سیلیکونی هستند. این ترکیبات می‌توانند زمان شارژ باتری‌ها را به شدت کاهش دهند.
زمانی که دما به ۸۰۱ درجه سانتیگراد می‌رسد، نمک طعام ذوب شده و گرما را جذب می‌کند؛ با این کار، نانوساختارها از گزند آسیب مصون می‌مانند. مزیت نمک طعام در این است که موجب آلودگی محصول نهایی نمی‌شود.
این گروه تحقیقاتی در این فرآیند موفق به ساخت کامپوزیت متخلخلی از جنس سیلیکون و ژرمانیم شدند که کاربردهای زیادی در بخش نیمه‌هادی و الکترونیک دارد. لازم به ذکر است که حمایت مالی این پروژه از سوی دانشگاه ایالتی اورگون انجام شده است.
