بررسی روش‌های تولید انبوه نانوذرات در اتحادیه اروپا

تولید اقتصادی نانوذرات یکی از دغدغه‌های کشورهای اروپایی است. اخیرا پروژه مشترکی برای ‏بررسی روش‌های تولید انبوه نانوذرات در اتحادیه اروپا اجرا شده است. ‏

پاک کردن خاک یا آب‌های زیرزمینی می‌تواند توسط مقادیر بسیار کم از نانوذرات انجام شود. ‏این نانوذرات قادرند تا مواد آلاینده را شکسته و از بین ببرند. در حال حاضر نقش و تاثیر نانوذرات ‏بر خاک زمین خود یک سوال بزرگ برای محققان است. از سوی دیگر محققان به دنبال این سوال ‏هستند که چگونه می‌توان نانوذرات را با هزینه پایین تولید کرد.

اخیرا پژوهشگران دانشگاه ‏اشتوتگارت به بررسی روش‌های ارزان و اقتصادی نانوذرات پرداخته‌اند. این کار در قالب پروژه‌ای ‏مشترک در اتحادیه اروپا موسوم به ‏NanoRem‏ با شرکت ۱۳ کشور از ۲۷ موسسه و دانشگاه مختلف ‏انجام می‌شود. این پروژه با صرف ۱۰٫۵ میلیون یورو و در مدت ۴ سال انجام خواهد شد. یکی از ‏اهداف این پروژه بررسی پتانسیل‌ها و خطرات استفاده از نانوذرات برای محیط زیست است.‏

هر چند فناوری نانو می‌تواند برای حل مشکلات زیست محیطی و پاک‌سازی زمین مورد استفاده ‏قرار گیرد اما خود می‌تواند منشاء آلایندگی‌های ثانویه باشد. از سوی دیگر باید توجه داشت که ‏استفاده از نانوساختارها می‌تواند به سادگی آلودگی‌های یک سازه صنعتی را از بین ببرد بدون این ‏که نیاز به تعطیل کردن خط تولید آن سازه باشد. در حال حاضر استفاده از نانوساختارها برای چنین ‏کاربردهایی خیلی اقتصادی نیست زیرا هزینه تولید این نانوساختار بسیار بالا است.

هانس پیتر از ‏محققان این پروژه می‌گوید ما انتظار داریم با استفاده از فناوری نانو بهبودهای قابل توجهی در بخش ‏بازیافت، تصفیه و احیاء آب و خاک داشته باشیم، اثر بخشی این فناوری هم از نقطه نظر زیست ‏محیطی اهمیت دارد و هم از نظر اقتصادی بسیار تاثیرگذار است. بازار فناوری‌های مختلف نانو در ‏بخش محیط زیست در سال ۲۰۱۰ بالغ بر ۶ میلیارد دلار بوده است.‏

بنابراین محققان اروپایی تصمیم دارند در قالب یک پروژه مشترک به بررسی روش‌های ‏اقتصادی تولید نانوذرات بپردازند و در ادامه پتانسیل‌های مختلف نانوذرات و همچنین خطرات ‏احتمالی این مواد را روی خاک مورد بررسی قرار دهند. در حال حاضر محققان آلمانی در حال ‏کار روی  فرآیند تولید انبوه نانوذرات آهن هستند. در قالب همین پروژه تاثیر نانوذرات آهن روی ‏جریان‌های آب زیرزمینی توسط یک گروه تحقیقاتی از کشورهای هلند و ایتالیا مورد بررسی قرار ‏گرفته است.‏