پژوهشگران با استفاده از پلیمر زیست‌سازگار و غشاء سلول‌های قرمز خون موفق به ساخت نانواسفنجی شدند که می‌تواند مواد سمی حاصل از یک باکتری بیماری‌زا را دفع کند. محققان با استفاده از این نانواسفنج، واکسنی برعلیه این باکتری ساختند.
ساخت واکسن با نانواسنفج پلیمری زیست‌سازگار
محققان دانشگاه کالیفرنیا می‌گویند: نانواسفنج‌ها می‌توانند مواد سمی حاصل از استافیلوکوکوس اورئوس را جذب کند بنابراین از نانواسنفج‌ها می‌توان به‌عنوان واکسن برعلیه این ماده سمی استفاده کرد (استافیلوکوکوس اورئوس نوعی باکتری است که می‌تواند وارد سیستم تنفسی شده و مشکلاتی ایجاد کند-مترجم). نتایج تست‌ها نشان می‌دهد که نانواسفنج سیستم ایمنی بدن موش را تحریک می‌کند تا فعالیت این سم متوقف شود به طوری که اثرات جانبی این سم در بدن موش دیده نمی‌شود. در مقاله‌ای که در شماره اول دسامبر نشریه Nature Nanotechnology به چاپ رسیده است، محققان دانشگاه کالیفرنیا نشان دادند که واکسن نانواسفنج کارایی بالایی داشته و بسیار ایمن است.
نانواسفنجی که این گروه تحقیقاتی ساخته‌اند دارای هسته پلیمری زیست‌سازگار بوده که اطراف آن را غشاء سلول‌های قرمز خون محاط کرده‌اند. این ساختارها می‌توانند بدون نیاز به گرما و مواد شیمیایی مواد سمی را جذب کنند. مواد سمی جذب شده روی سطح نانواسفنج به‌صورت واکسن عمل می‌کند به طوری که آنتی‌بادی‌های طبیعی بدن را تحریک کرده تا برعلیه این مواد سمی وارد عمل شوند.
یکی از مشکلات مبارزه با این مواد سمی آن است که نسبت به آنتی‌بیوتیک‌ها مقاوم هستند اما این روش جدید شرایطی را فراهم کرده است تا مشکل مقاومت آنتی‌بیوتیک مرتفع شود. این نانواسفنج به‌صورت مستقیم سم آلفا همولیسین را جذب می‌کند. در حالی که به‌صورت معمول این سم، محیطی ایجاد می‌کند که به‌عنوان سیستم دفاعی مانع از اثر داروها روی آن می‌شود بنابراین برای سیستم ایمنی بدن مبارزه با این سم بسیار دشوار خواهد شد.
نتایج یافته‌های محققان نشان می‌دهد که این واکسن نانواسفنجی، بسیار ایمن و موثرتر از واکسن‌های رایج مبتنی بر سیستم گرمایی است. پژوهشگران این واکسن را روی موش‌ها تست کردند؛ نتایج نشان داد که ۵۰درصد از موش‌ها زنده ماندند در حالی که واکسن‌های مبتنی بر سیستم گرمایی، نرخ زنده ماندن ۱۰درصد بود.
از دیگر مزایای واکسن نانواسفجی آن است که به طور کامل، مانع از بروز مشکلات پوستی در بیماران می‌شود، مشکلی که معمولا در بیماران دیده می‌شود.
این سم دیواره سلولی را سوراخ کرده که موجب بیرون ریختن مواد موجود در سلول شده و در نهایت سلول دچار مرگ می‌شود. زمانی که این سم به نانواسفنج‌ها حمله می‌کند اتفاق خاصی نمی‌افتد و تنها در این ساختار اسفنجی به دام می‌افتد.
