محققان سوئیسی نانومیلههایی از جنس طلا را طراحی و روشی برای تولید انبوه آن ارائه کردند. آنها این نانومیلهها را در آزمایشگاه برای از بین بردن سلولهای سرطان پستان تست کردند که نتایج اولیه آن کاملا رضایتبخش بود.
استفاده از نانوذرات داغ برای از بین بردن سلولهای سرطان پستان
نانوذرات کاربردهای زیادی در پزشکی دارند؛ این مواد میتوانند برای تشخیص بیماری و یا بهعنوان حامل دارو برای از بین بردن تومورهای سرطانی استفاده شوند. اخیرا پژوهشگران سوئیسی ETH نانوذراتی ساختند که میتواند برای درمان سرطان مورد استفاده قرار گیرد.
این گروه تحقیقاتی از قدرت نفوذ پرتوهای مادون قرمز برای این کار استفاده کردند؛ آنها نانوذرات خود را بهگونهای طراحی کردند که درصورت تابش پرتوهای مادون قرمز به بدن شروع به نوسان کرده و این نوسان گرما ایجاد میکند و گرمای تولید شده برای از بین بردن تومور سرطانی استفاده میشود.
طلا یکی از عناصر رایج برای تولید نانوذرات مورد استفاده در پزشکی است زیرا این ماده تاثیر غیرمعمولی بر بدن نداشته و آغازگر واکنشهای ناخواسته و غیرمطلوب در بدن نیست. نانوذرات کروی طلا هیچ خاصیت پلاسمونیکی ندارند بنابراین باید آنها را بهصورت میلهای یا هستهایپوستهای تولید کرد. این ساختارها میتوانند پرتوهای مادون قرمز را جذب کرده و در اثر پدیده پلاسمونیک گرما تولید کنند. تولید انبوه این نانومیلهها و نانوپوستهها کاری پیچیده و پرهزینه است.
این گروه تحقیقاتی با یک ترفند ساده موفق به تولید انبوه این ساختارها شدند. آنها سطح نانوذرات کروی طلا را با اکسید سیلیکون پوشش داده و با این کار این نانوذرات را بهصورت کروی به یکدیگر متصل کردند.
این ساختار میلهای تولید شده یک ویژگی منحصربه فرد دارد؛ در هنگام گرم شدن، این نانوذرات تغییر شکل نمیدهند. نانومیلههایی که پیش از این برای درمان سرطان استفاده میشد در هنگام گرم شدن تغییر شکل میداد که این کار اثربخشی دارو را کاهش میدهد.
این گروه، نانومیلههای تولید شده را برای از بین بردن سلولهای سرطان پستان مورد آزمایش قرار دادند. نتایج نشان داد که سلولهای سرطان در اثر گرمای حاصل از اثرپلاسمونیک نانومیلههای طلا از بین رفتند.
این گروه برای رساندن نانومیلههای طلا به محل تومور از ذرات اکسید آهن سوپرپارامغناطیس استفاده کردند. آنها با استفاده از میدان مغناطیسی نانوذرات متصل به اکسید آهن را به محل تومور هدایت کرده و در آنجا آنها را متجمع کردند.
هرچند تستهای آزمایشگاهی این روش درمانی مثبت بوده اما هنوز سوالات زیادی برای رسیدن به مرحله تست بالینی باقی مانده است که باید پاسخ داده شود.