محققان دانشگاه مکزیکو موفق به ساخت نانوحاملی شدند که قادر است سلول‌های سرطانی را از بین ببرد. این نانوحامل، حاوی پروتئین ویژه‌ای برای از بین بردن تومور سرطانی است.
تولید نانوحامل دارویی حاوی پروتئین برای از بین بردن تومور سرطانی
یکی از روش‌های درمانی برای مبارزه با بیماری سرطان استفاده از فناوری نانو است که در آن از نانوحامل‌های دارویی برای رساندن دارو به تومور سرطانی استفاده می‌شود. در این روش سلول‌های سالم دست نخورده باقی می‌مانند.
محققان مرکز سرطان دانشگاه مکزیکو روش جدیدی برای درمان سرطان ارائه کردند.این روش درمانی روی موش‌های آزمایشگاهی با موفقیت آزمایش شده است. این گروه، نانوساختارهایی تولید کرده اند که پروتئینی موسوم به اینترلوکینن ۲ (IL-2) را که برای سلول‌های سرطانی مرگبار است، را در خود کپسوله
می‌کند.
می‌کند.
براساس اظهارات روسالوا رانگل کرونا، مدیر این پروژه، ضد سرطان بودن این پروتئین به این دلیل است که در سلول‌های سرطانی گیرنده‌هایی ایجاد می‌کند که کاملاً با پروتئین IL2 منطبق است. بنابراین، این پروتئین می‌تواند روی تومورهای سرطانی اثرگذار باشد.
کرونا می‌افزاید: این نانوساختار حاوی پروتئین، نقش پلی میان سلول سرطانی و لنفوسیت‌های T را ایفا می‌کند؛ بنابراین با وجود این پروتئین روی سطح نانوساختار، پروتئین مانند یک سوئیچ عمل کرده تا تماس میان سلول سرطانی و نانوساختار ایجاد شود. این مکانیسم موجب می‌شود تا غلظت پروتئین در محل تومور افزایش یابد، به شکلی که از ورود آن به جریان خون جلوگیری شود.
با استفاده از این روش می‌توان اثرات جانبی دارویی را به حداقل رساند. درصورت عدم استفاده از این روش، عوارضی نظیر تب، فشار پایین خون و حمله به سیستم عصبی در بیمار ایجاد می‌شود.
پروتئین IL2 معمولا توسط سلول‌های T فعال، ایجاد می‌شود. این نانوذرات موجب افزایش این پروتئین در سلول‌های سرطانی شده و مقدار آن را به حد اشباع می‌رسانند که با این کار می‌توانند شرایط از بین بردن سلول‌های سرطانی را فراهم کنند.
برخی بیماری‌ها در زنان موجب کاهش تولید این پروتئین می‌شود؛ بنابراین استفاده از این نانوذرات ابزار مناسبی برای درمان این دسته از بیماران است. در حال حاضر این گروه تحقیقاتی به دنبال وارد شدن به مرحله عملیاتی این پروژه هستند تا یافته‌های آزمایشگاهی خود را به‌صورت آزمایش بالینی مورد بررسی قرار دهند.
کرونا می‌افزاید: این نانوساختار حاوی پروتئین، نقش پلی میان سلول سرطانی و لنفوسیت‌های T را ایفا می‌کند؛ بنابراین با وجود این پروتئین روی سطح نانوساختار، پروتئین مانند یک سوئیچ عمل کرده تا تماس میان سلول سرطانی و نانوساختار ایجاد شود. این مکانیسم موجب می‌شود تا غلظت پروتئین در محل تومور افزایش یابد، به شکلی که از ورود آن به جریان خون جلوگیری شود.
با استفاده از این روش می‌توان اثرات جانبی دارویی را به حداقل رساند. درصورت عدم استفاده از این روش، عوارضی نظیر تب، فشار پایین خون و حمله به سیستم عصبی در بیمار ایجاد می‌شود.
پروتئین IL2 معمولا توسط سلول‌های T فعال، ایجاد می‌شود. این نانوذرات موجب افزایش این پروتئین در سلول‌های سرطانی شده و مقدار آن را به حد اشباع می‌رسانند که با این کار می‌توانند شرایط از بین بردن سلول‌های سرطانی را فراهم کنند.
برخی بیماری‌ها در زنان موجب کاهش تولید این پروتئین می‌شود؛ بنابراین استفاده از این نانوذرات ابزار مناسبی برای درمان این دسته از بیماران است. در حال حاضر این گروه تحقیقاتی به دنبال وارد شدن به مرحله عملیاتی این پروژه هستند تا یافته‌های آزمایشگاهی خود را به‌صورت آزمایش بالینی مورد بررسی قرار دهند.
