یک تیم تحقیقاتی با استفاده از پلیمر رسانا و نانوورق‌های اکسید گرافن موفق به ساخت نانوحامل دارویی شدند. این نانوحامل می‌تواند با اعمال ولتاژ، دارو را رهاسازی کند.
ساخت نانوحاملی دارویی با استفاده از اکسید گرافن
تنها با گوش دادن به اخبار روزانه‌ی رسانه‌ها می‌توان دریافت که داروهایی که در بازار وجود دارند می‌توانند عوارض جانبی برای بدن داشته باشند. این اثرات زمانی که دارو در بدن فعال می‌شود، آغاز می‌گردد. به تازگی مقاله‌ای در نشریه ACS Nano منتشر شده است که در آن، محققان روشی برای آزادسازی هدفمند دارو ارائه کرده‌اند که کنترل به صورت الکترونیکی انجام می‌شود.
زینیان تریسی چیو و همکارانش نشان دادند که می‌توان یک ساختار دارویی هوشمند ایجاد کرد که در اثر یک محرک خارجی بتواند محتویات دارویی خود را آزاد کند. این محرک می‌تواند جریان الکتریکی یا پرتوهای فرابنفش باشد. این توانایی زمانی به دست آمد که پژوهشگران موفق به طراحی و ساخت نانوساختاری شدند که قادر به حمل دارو و آزادسازی آن در نقطه موردنظر بود. این گروه تحقیقاتی داروی ضد سرطان را در ورقه‌هایی از اکسید گرافن قرار دادند، لایه‌هایی که برای حمل و آزادسازی دارو طراحی شده بود. برای استفاده از این نانوساختار چالش‌هایی پیش روی محققان بود که چیو و همکارانش توانستند آن ها را از پیش رو بردارند.
پژوهشگران، نانوورق‌های اکسید گرافن را با یک فیلم پلیمری ترکیب کردند و سپس داروی ضد التهاب را درون آن وارد کردند. فیلم پلیمری مورد استفاده در این پژوهش رسانای الکتریکی بود. نتایج این پژوهش نشان داد که با اعمال جریان الکتریکی می‌توان نانوساختار را وادار به آزادسازی دارو کرد. این گروه، این کار را هزاران بار تکرار کردند تا تکرارپذیری آن را بسنجند. آن ها با تغییر ابعاد و ضخامت اکسید گرافن،موفق به تغییر مقدار داروی رها شده از این نانوساختار شدند.
برای ساخت این حامل دارو از یک پلیمر رسانا به‌عنوان داربست استفاده شده است که درون آن با اکسید گرافن پر شده است. در یکی از آزمایش‌ها محققان درون این نانوکامپوزیت را با داروی دکسامتاسون پر کردند و سپس با استفاده از ولتاژ، پاسخ نانوکامپوزیت را مورد ارزیابی قرار دادند. رابطه‌ی میان مقدار داروی رها شده با ولتاژ یک رابطه‌ی خطی بود؛ به‌طوری که با قطع شدن ولتاژ آزادسازی دارو کاملا متوقف شد. عوارض جانبی دارو با این روش به حداقل می‌رسد و سمیت آن از بین می‌رود.
