محققان نانوحامل مبتنی بر لیپوزوم تولید کردند که قادر است داروی شیمی‌درمانی را با سرعت بیشتری نسبت به روش‌های دیگر وارد سلول سرطانی کند. نتایج آزمایش‌هایی انجام شده روی موش‌ها نشان داد که ابعاد تومور سرطانی به سرعت کاهش می‌یابد.
آزمایش موفقیت‌آمیز نانوحامل مبتنی بر لیپوزوم
پژوهشگران دانشگاه ایالتی کارولینای شمالی موفق به ارائه‌ی روشی برای رهاسازی دارو شدند که با استفاده از آن می‌توان دارو را به درون سلول‌های سرطانی وارد کرد. این روش به‌گونه‌ای است که دارو همانند یک بمب وارد سلول سرطانی شده و بعد از وارد شدن منفجر می‌شود که با این کار داروی شیمی‌درمانی وارد سلول سرطانی شده و آن را کاملاً از بین می‌رود.
ران مو از محققان این پروژه می‌گوید: «این یک روش کارا و سریع برای از بین بردن سرطان است. ما در این روش از یک نانوکپسول مبتنی بر لیپید استفاده کردیم.»
در این روش از یک کپسول مبتنی بر لیپید در مقیاس نانو استفاده می‌شود که به آن لیپوزوم گویند. این لیپوزوم هم دارو و هم ماده‌ی منفجرکننده را وارد سلول سرطانی می‌کند. ماده‌ی منفجرکننده حاوی آدنوزین تری فسفات است که در کنار داروی شیمی‌درمانی دوکسوروبیسین قرار دارد. این دو به یک رشته دی‌ان‌ای متصل شده‌اند. زمانی که سطح آدنوزین تری فسفات افزایش می‌یابد رشته دی‌ان‌ای از حالت تا خورده به حالت صاف تغییر پیکربندی می‌دهد و داروی شیمی‌درمانی آزاد می‌شود. از آنجایی که سطح لیپوزوم دارای بار مثبت است، همانند یک مته عمل کرده و دیواره‌ی سلول سرطانی را سوراخ می‌کند و در نهایت مواد دارویی وارد سلول سرطانی می‌شود.
دو اتفاق دیگر نیز در اینجا رخ می‌دهد: اول این که لیپوزوم‌های دارای آدنوزین تری فسفات محتویات خود را وارد لیپوزوم دارای داروی شیمی‌درمانی می‌کند، دوم این که دیواره‌ی لیپوزوم حاوی داروی شیمی‌درمانی باز شده و محتویات خود را وارد سلول سرطانی می‌کند.
این گروه تحقیقاتی سیستم دارویی را روی موش‌ها آزمایش کردند که نتایج نشان داد ابعاد تومور سرطان پستان به شدت کاهش یافته است. ژن گو از محققان این پروژه می‌گوید: «این روش، بسیار شبیه روشی است که ما قبلا با استفاده از نانوژل مبتنی بر پلیمر انجام دادیم. آنچه که در این جا متفاوت است این که در روش جدید وجود آدنوزین تری فسفات موجب می‌شود تا فرآیند رهاسازی دارویی با سرعت بالاتری انجام شود.
تنظیم سطح آدنوزین تری فسفات بسیار مهم است زیرا برخی سلول‌های سرطانی از کمبود آدنوزین تری فسفات رنج می‌برند، هرچند برای چنین سلول‌های سرطانی نیز می‌توان از این روش استفاده کرد.»
