محققان با استفاده از نانومواد، ژلی ساختند که میتواند بهعنوان حامل دارو، داروی شیمیدرمانی را به آهستگی در بدن رهاسازی کند. نتایج آزمایش روی موشهای مبتلا به سرطان پستان، حاکی از اثربخش بودن این سیستم دارویی است.
نانوژلی برای رهاسازی داروی شیمیدرمانی
پژوهشگران دانشگاه هاروارد با استفاده از امواج فراصوت و قدرت خودترمیمی هیدروژلها موفق به ارائه روشی برای رهاسازی دارو در مکان و زمان از پیش تعیین شده، شدند. این گروه تحقیقاتی یک هیدروژل زیستسازگار را با داروی شیمیدرمانی پر کردند، هیدروژلی که با استفاده از امواج فراصوت قادر به رهاسازی دارو است. این هیدروژل میتواند به آرامی دارو را در یک بازه زمانی دراز مدت رهاسازی کند.
امواج فراصوت میتواند بهصورت موقتی ساختار هیدروژل را از هم گسسته و دوز بالایی از دارو را رهاسازی کند که بعد از قطع امواج، دوباره شرایط رهاسازی به حالت اولیهی خود باز میگردد؛ همانند باز کردن کانالهای یک سد برای جاری شدن آب.
این گروه تحقیقاتی از این راهبرد جدید برای از بین بردن تومور سرطان پستان در موش استفاده کردند. نتایج نشان داد که اثربخشی دارو در توقف رشد تومور بسیار بیشتر از روشهای درمانی رایج است. این گروه نشان دادند که با قطع و وصل امواج فراصوت و در پی آن افزایش دوز دارو و قطع شدن آن اثربخشی داروی برای از بین بردن سلولهای سرطانی افزایش مییابد.
در برخی بیماریها لازم است که دارو بهصورت روزانه یا در یک دورهی زمانی خاص به بیمار تزریق شود. با این راهبرد میتوان تنها با یک تزریق به مقابله با بیماری پرداخت و دیگر نیاز به مراجعه مکرر بیمار به بیمارستان نیست.
کلید موفقیت در این پروژه، استفاده از نانوموادی با قابلیت خودترمیمی در ساخت هیدروژل است بهطوری که با استفاده از امواج فراصوت نه چندان قوی میتوان این هیدروژل را از هم گسست. در نهایت پس از قطع امواج، هیدروژل دوباره خود را ترمیم میکند.
این ژل با استفاده از آلژینات که یک نوع پلیساکارید استخراج شده از جلبک است، ساخته میشود. رشتههای این پلیساکارید با یونهای کلسیم به یکدیگر متصل شده و تشکیل ژل میدهند. امواج فراصوت با انرژی مشخصی میتوانند این رشتهها را از هم باز کنند. حضور مقداری یون کلسیم و قطع شدن امواج میتواند موجب ترمیم این ساختار شود.
نتایج این پژوهش نشان میدهد که استفاده از نانومواد قابل برنامهریزی میتواند راهکار مناسبی برای مبارزه با برخی سرطانها باشد.
امواج فراصوت میتواند بهصورت موقتی ساختار هیدروژل را از هم گسسته و دوز بالایی از دارو را رهاسازی کند که بعد از قطع امواج، دوباره شرایط رهاسازی به حالت اولیهی خود باز میگردد؛ همانند باز کردن کانالهای یک سد برای جاری شدن آب.
این گروه تحقیقاتی از این راهبرد جدید برای از بین بردن تومور سرطان پستان در موش استفاده کردند. نتایج نشان داد که اثربخشی دارو در توقف رشد تومور بسیار بیشتر از روشهای درمانی رایج است. این گروه نشان دادند که با قطع و وصل امواج فراصوت و در پی آن افزایش دوز دارو و قطع شدن آن اثربخشی داروی برای از بین بردن سلولهای سرطانی افزایش مییابد.
در برخی بیماریها لازم است که دارو بهصورت روزانه یا در یک دورهی زمانی خاص به بیمار تزریق شود. با این راهبرد میتوان تنها با یک تزریق به مقابله با بیماری پرداخت و دیگر نیاز به مراجعه مکرر بیمار به بیمارستان نیست.
کلید موفقیت در این پروژه، استفاده از نانوموادی با قابلیت خودترمیمی در ساخت هیدروژل است بهطوری که با استفاده از امواج فراصوت نه چندان قوی میتوان این هیدروژل را از هم گسست. در نهایت پس از قطع امواج، هیدروژل دوباره خود را ترمیم میکند.
این ژل با استفاده از آلژینات که یک نوع پلیساکارید استخراج شده از جلبک است، ساخته میشود. رشتههای این پلیساکارید با یونهای کلسیم به یکدیگر متصل شده و تشکیل ژل میدهند. امواج فراصوت با انرژی مشخصی میتوانند این رشتهها را از هم باز کنند. حضور مقداری یون کلسیم و قطع شدن امواج میتواند موجب ترمیم این ساختار شود.
نتایج این پژوهش نشان میدهد که استفاده از نانومواد قابل برنامهریزی میتواند راهکار مناسبی برای مبارزه با برخی سرطانها باشد.