محققان دانشگاه رایس موفق به تولید و عاملدار کردن نانولولههای کربنی شدند و سپس آن ها را به قطعات ۵۰ نانومتری تبدیل کردند. با این کار نانولولههایی بوجود آمد که میتوان از آن ها برای دارورسانی به سلولهای سرطان پانکراس استفاده کرد.
اصلاح نانولولههای کربنی برای درمان سرطان پانکراس
نتایج تحقیقات اخیر پژوهشگران دانشگاه رایس نشان میدهد که میتوان از نانولولههای کربنی برای رهاسازی دارو به سلولهای سرطان پانکراس استفاده کرد. نانولولههای دستنخورده اولیه با استفاده از یک فرآیند جدید در دانشگاه رایس تولید شده و سپس سطح آن اصلاح میشود تا بتواند دارو را به درون تومور حمل کند. این کار با استفاده از حفرههایی که در دیواره رگهای خونی است انجام میشود. ابعاد این حفرهها به قدری است که ذرات درشتتر امکان عبور از آن را ندارند. این نانولولهها میتوانند با وارد شدن به سلولهای سرطانی دارو را در آنجا رهاسازی کنند.
بیشتر بیماران مبتلا به سرطان پانکراس یک سال پس از تشخیص بیماری میمیرند و تنها شش درصد آنها شانس ۵ سال زنده ماندن را دارند. دلیل این امر عدم وجود روشی برای شناسایی زودهنگام بیماری است. معمولاً کار خاصی را نمیتوان روی تومورهای این بیماری انجام داد و از سوی دیگر داروهای شیمیدرمانی به سختی به این تومورها میرسند.
فلمینگ از محققان این پروژه میگوید: «یافتههای این پژوهش بسیار جالب توجه است زیرا این روش میتواند تومورهای مقاوم در برابر شیمیدرمانی را هدف قرار دهد. سدهای زیستی و مولکولی زیادی برای رساندن داروی شیمیدرمانی به تومور سرطان پانکراس وجود دارد اما این نانولولههای قادراند از این سدها عبور کنند.»
این گروه تحقیقاتی موفق به تولید نانولولههای بسیار خالصی شدند که ابعاد آنها به قدری کوچک است که میتواند از چنگ سیستم ایمنی بدن بگریزد. این گروه تحقیقاتی در پژوهشهای پیشین خود دریافته بودند که نانولولههای کربنی را میتوان بهگونهای اصلاح کرد که قادر به حمل داروی شیمیدرمانی باشد. آنها با عاملدار کردن نانولولهها موفق به این کار شدند.
یکی از مشکلات محققان در این مسیر، جدا کردن ذرات آهن از نانولوله است، این ذرات بهعنوان کاتالیست برای رشد نانولولهها استفاده میشوند. این کار با دشواریهایی همراه بود که در نهایت به نتیجه رسید. در قدم بعد محققان نانولولههای کربنی را به ابعاد کوچکتری بریدند تا برای استفاده در این پروژه مناسب شود. آنها نانولولهها را به ابعاد ۵۰ نانومتری در آوردند.
نتایج این پژوهش در قاب مقالهای در نشریهی Journal of Materials Chemistry B به چاپ رسیده است.