سازمان دارو و غذای آمریکا، پس از انجام آزمون‌های بالینی روی نانوذرات هسته‌ای پوسته‌ای موسوم به نقاط کورنل، ایمنی آنها برای استفاده در انسان تایید کرد. این نانوذرات برای تشخیص سرطان مورد استفاده قرار می‌گیرند.
تایید ایمنی نوعی نانوذرات برای انسان توسط FDA
بیش از یک دهه قبل، ذراتی موسوم به نقاط کورنل (C dots) توسط یولی ویسنر ابداع شد. این ماده مدت‌هاست که توسط سازمان غذا و داروی آمریکا در حال بررسی است. از سال ۲۰۱۰ آزمون‌های انسانی روی این ماده آغاز شده است. اخیراً نتایج آزمون‌های انجام شده روی این ماده که روی ۵ بیمار مبتلا به ملانوم (تومور سیاه رنگ قشر عمیق پوست-مترجم) مورد آزمایش قرار گرفته، در قالب مقاله‌ای منتشر شده است.
برای انجام آزمون‌های بالینی روی انسان، این ذرات ۷ نانومتری با استفاده از ماده رادیواکتیو یدین، برچسب زده و به بیماران تزریق شدند. وجود برچسب رادیواکتیو امکان رهگیری نانوذرات را با توموگرافی نشر پوزیتروم (PET) فراهم می‌کند. نتایج آزمایش‌های انجام شده نشان داد که این نانوذرات برای انسان ایمن بوده و هیچ اثری از آن در مدفوع دیده نمی‌شود.
ویسنر می‌گوید: «این نتایج بسیار امیدوارکننده است. این اولین موردی است که سازمان غذا و دارو نانوذرات معدنی نوری را بعد از آزمون‌های بالینی تأیید می‌کند. پس از این که ایمنی این نانوذرات برای حوزه دارورسانی تأیید شد، مسیرهای تازه‌ای برای استفاده از آن در حوزه‌های دیگر باز می‌شود.»
آزمون‌های بالینی دیگری از این ماده برای تشخیص سرطان‌های سر و گردن آغاز شده است. در این آزمون‌ها، از نقاط کورنل به همراه یک دوربین استفاده می‌شود تا این نانوذرات به پزشکان کمک کنند تا راحت‌تر درباره وجود نودهای لنفاوی تصمیم بگیرند.
مایکل برادبری از محققان آزمون بالینی این ماده می‌گوید: «ما بسیار شگفت‌زده شدیم از این که این نانوذرات به اتاق عمل راه پیدا کرده است.»
نقاط کورنل نوعی نانوذرات هیبریدی سیلیکا-آلی هستند که در آنها مولکول‌های فلورسانت درون هسته سیلیکا کپسوله شده‌اند. روی سطح پوسته سیلیکایی نیز پوششی از جنس پلی‌اتیلن‌گلیکول قرار داده شده است. برای تبدیل این نانوساختار هسته‌ای- پوسته‌ای به پیمایشگر سرطان، روی زنجیره پلی‌اتیلن‌گلیکول، پپتیدهای ویژه‌ای قرار داده می‌شود که می‌توانند به گیرنده‌های سطح سلول سرطانی متصل شوند. زمانی که این نانوذرات در معرض نور مادون قرمز قرار داده می‌شوند، ذرات از خود نوری منتشر کرده و موجب دید بهتر جراحان از سلول‌های سرطانی می‌شوند. این نانوذرات علاوه‌بر بخش تشخیص، برای رهاسازی دارو نیز می‌توانند مورد استفاده قرار گیرند.
