محققان با استفاده از پلیاتیلنگلیکول، نانوحاملی برای رساندن هدفمند دو نوع داروی شیمیدرمانی به سلولهای سرطانی ساختند. نتایج آزمایش روی موشها نشان داد که این داروها کاملاً درون تومور جمع شده و به سلولهای سالم آسیبی نمیرسانند.
نتایج مثبت عملکرد نانوحامل ضد سرطان در موشها
پژوهشگران دانشگاه ایالتی نیوجرسی موفق به ساخت ترکیبی برای مبارزه با سرطان شدند. این ماده که ساختاری شبیه به گل آفتابگردان دارد، یک نانوحامل دارویی است. با تزریق این نانوحامل، میلیونها عدد از آنها وارد سلولهای سرطانی شده و محتویات دارویی خود را رهاسازی میکننند. این روش بسیار دقیقتر از روشهای رایج است. با این روش میتوان مطمئن شد که محتویات دارویی بهصورت کنترل شده وارد سلول سرطانی میشوند.
ژن گو از محققان این پروژه میگوید: «با استفاده از این نانوحامل میتوان دو نوع دارو را حمل نمود به طوری که اثربخشی آنها افزایش یابد. این نانوحامل موجب میشود تا دوز مورد نیاز داروی شیمیدرمانی کاهش یابد.»
این نانوحامل از جنس پلیاتیلن گلیکول است که داروی شیمیدرمانی کاپتوتسین به آن متصل میشود. این دارو همانند دانههای انگور روی پلیمر قرار گرفتهاست. دومین داروی شیمیدرمانی، دوکسوروبیسین است که روی سطح پلیاتیلنگلیکول شناور است.
هر دوی این داروها آبگریز هستند در حالی که پلیاتیلنگلیکول آبدوست است. زمانی که این دارو در معرض آب قرار میگیرد، کشیده شده و سطح تماس آن افزایش مییابد؛ درحالی که کاپتوتسین به سمت داخل دارو کشیده میشود و پلیاتیلنگلیکول از آن محافظت مینماید. این تغییر ساختار موجب میشود تا این نانوحامل دارویی ساختاری شبیه به گل آفتابگردان داشته باشد.
ایده تولید این نانوساختار از تا خوردن پروتئینها گرفته شدهاست. در طبیعت اسیدهای آمینه میتوانند با تغییر ساختار به اشکال مختلفی در آیند. این نانوحامل دارویی به محض تزریق به بدن، وارد گردش خون شده و با استفاده از جریان خون خود را به سلولهای سرطانی میرساند. این سلولها به قدری تخلخل دارند که نانوحامل بتواند وارد آنها شود. وجود پوسته پلیاتیلنگلیکول موجب میشود تا دارو از گزند عوامل خارجی حفظ شود.
وجود دو نوع داروی شیمیدرمانی موجب میشود تا اثربخشی آنها افزایش یابد. محققان این نانوحامل را روی موشها آزمایش نموده و نشان دادند که داروی شیمیدرمانی به جای تجمع در سلولهای سالم، کاملاً وارد سلولهای سرطانی میشود.