نانوحاملی برای محافظت از دندان در برابر پلاکت‌ باکتری‌ها

محققان با استفاده از نانوحامل پلیمری، موفق به ارائه روشی برای رهاسازی مواد آنتی‌باکتریال برای محافظت از دندان در مقابل پلاکت‌های باکتری‌ها شدند.

عوامل دارویی مختلفی وجود دارد که برای کاهش پلاکت‌های دندانی و ممانعت از فساد دندان استفاده می‌شود. این داروها گاهی پیش از اثربخشی روی دندان، بلعیده می‌شوند. یک تیم تحقیقاتی موفق به ارائه روشی شده است که با استفاده از آن می‌توان دارو را از شسته شدن یا بلعیده شدن حفظ کرد.
پلاکت‌های دندان معمولاً کلونی از باکتری‌ها هستند که در یک ماتریکس پلیمری قرار گرفته‌اند؛ این پلاکت‌های به دندان می‌چسبند. محققان دانشگاه روچستر موفق به ارائه روشی جدید برای رهاسازی مواد آنتی‌باکتریال روی پلاکت‌های دهانی شدند. 
بنویت می‌گوید: «ما با دو چالش روبرو بودیم؛ اول این که باید راهی برای وارد کردن داروی آنتی‌باکتریال به دهان و حفظ آن روی دندان‌ها می‌یافتیم و دوم این که باید روشی برای رهاسازی دارو روی دندان‌ها پیدا می‌کردیم.»
برای رهاسازی داروی آنتی‌باکتریال موسوم به فارنسول، محققان نانوذرات حامل دارو ساختند. لایه خارجی این دارو از یون‌های مثبت تشکیل شده و در داخل نوعی پلیمر حساس به pH با خاصیت آبگریزی وجود دارد.
با توجه به این که لایه خارجی مینای دندان از هیدروکسید آپاتیت تشکیل شده، دارای بار منفی است که این موضوع موجب اتصال نانوحامل دارای بار مثبت می‌شود. از انجایی که سطح دندان توسط بزاق پوشیده شده، محققان مطمئن نبودند که نانوذرات بتوانند به آن بچسبند اما در عمل این اتصال اتفاق افتاد.
برای رهاسازی دارو، لازم است که محیط دهان اسیدی شود. وجود نشاسته، ساکارز، گلوکز و مواد غذایی می‌تواند موجب اسیدی شدن دهان شده و فرآیند رهاسازی دارو آغاز می‌شود. در واقع انچه که باعث فساد دهان و دندان می‌شود، خود محرکی برای فعال شدن این سیستم نانوحامل داروی ضد پلاکت دندان می‌شود.
تشکیل پلاکت‌های دندان یک فرآیند مزمن است که باید به صورت دوره‌ای توسط دندانپزشک کنترل شود. محققان امیدوارند که این روش بتواند روزی منجر به ساخت داروی ضد پلاکت دندان شود.