ناسا به دنبال ساخت دستگاه بازیافت اکسیژن با استفاده از نوعی نانوکامپوزیت است. این دستگاه برای سفر انسان به مریخ که ۸ ماه به طول خواهد انجامید مورد استفاده قرار می‌گیرد.
استفاده از نانوکامپوزیت برای بازیافت اکسیژن داخل فضاپیما
ناسا، دانشگاه تگزاس را به عنوان یکی از چهار موسسه همکار خود برای پروژه بهبود بازیافت اکسیژن و استفاده مجدد آن در فضاپیما، انتخاب کرد. این فناوری برای سفر انسان به مریخ ضروری است. در این راستا، ناسا ۵۱۳۳۵۶ دلار به دانشگاه تگزاس برای همکاری در توسعه این برنامه پرداخت کرد. دانشگاه تگزاس به همراه سه موسسه دیگر باید بتوانند کارایی بازیافت اکسیژن را به بالای ۷۵ درصد برسانند. برایان دنیس محقق ارشد این پروژه بوده با کریشنان راجشوار روی این پروژه کار خواهند کرد.
این گروه قصد دارند روی ساخت راکتور الکتروشیمیایی میکروسیالی برای جدا کردن اکسیژن از دی‌اکسید کربن کار کنند. این راکتور که قرار است در طول سال آینده ساخته شود اکسیژن را از هوای بازدم افراد داخل کابین جدا می‌کند. دنیس می‌گوید: « بعد از ۱۵ ماه کار روی فاز اول این پروژه، ما نمونه اول این دستگاه را به ناسا تحویل خواهیم داد. اگر برای فاز دوم نیز انتخاب شدیم، روی ساخت واحد اصلی کار خواهیم کرد. ما امیدواریم که این فناوری بتواند در ایستگاه بین المللی فضایی نصب شود.»
دنیس می افزاید: « این دستگاه از آب و دی‌اکسید‌کربن به عنوان مواد اولیه استفاده کرده تا اکسیژن و هیدروکربن‌هایی نظیر متان تولید کند. گازهای هیدروکربنی به بیرون از کابین فرستاده شده و اکسیژن برای تنفس مورد استفاده قرار می‌گیرد.»
دنیس می‌گوید: «ما الکترود نانوکامپوزیتی ساختیم که با پتانسیل‌های بسیار پایین می‌تواند به سرعت اکسیژن ایجاد کند. این بدان معناست که این نانوالکترود می‌تواند در زمان کم، با مصرف انرژی بسیار کم مقدار اکسیژن زیادی را تولید کند. مصرف انرژی در فضاپیماها اهمیت زیادی دارد زیرا انرژی در انجا از پنل‌های خورشیدی تامین شده و مقدار تولید انرژی کم است. بنابراین این دستگاه باید کوچک و کم‌مصرف باشد.»
در حاضر از فناوری در ایستگاه‌های فضایی استفاده می‌شود که نرخ بازیافت آن ۵۰ درصد است. با افزایش این نرخ می‌توان مقدار اکسیژن حمل شده را کاهش داد و به جای آن اسباب و تجهیزات مورد نیاز را به فضا منتقل کرد که با این کار زمان ماموریت‌های فضایی افزایش می‌یابد.
