درمان بیماری سرطان پانکراس به کمک نانوذرات حامل دارو

این گروه به‌جای درمان سرطان پانکراس با مولکول‌های کوچک دارو، در حال کار بر روی استفاده از سیستم‌های تحویل مبتنی بر نانوذرات است؛ ازجمله لیپوزوم‌ها که بسته‌های انتقال داروی محلول در چربی، در ابعاد نانو هستند. نظریه گروه این است که این ذرات می‌توانند به مدت چند روز یا چند هفته در یک تومور باقی بمانند که موجب تقویت تحویل دارو می‌شود.
دکتر رابرت ام. استرابینگر ، استاد علوم دارویی و از محققان ارشد، توضیح می‌دهد که حدود پنج سال پیش، چند ویژگی مهم تومورهای پانکراس شناسایی شدند. یکی از آن‌ها این واقعیت است که برخی از درمان‌ها، از جمله داروهای مهارکننده سیگنال‌دهی سلولی، با ترویج مویرگ‌های تومور، موجب افزایش اثربخشی داروها می‌شوند. با این کار، دارو هنگامی‌که غلظت خون بالاست به داخل جریان یابد؛ اما هنگامی‌که غلظت خون پایین باشد، جریان پیدا نمی‌کند.
دانشمندان یک رویکرد شیمی‌درمانی متوالی را ارزیابی خواهند کرد که در آن یک عامل، عروق خونی تومور را رخنه‌دار می‌کند و پس‌ازآن یک عامل کشنده، مانند لیپوزوم یا یک پادتن درمانی اضافه می‌شود که باید برای مبارزه با سرطان، در تومور باقی بماند.
همچنین بررسی خواهد شد که آیا پوشش نانوذرات مجهز به دارو، با پادتن‌های تومور، اثربخشی ذرات را افزایش می‌دهد.
استرابینگر می‌افزاید: «اگر ما زمان و مقدار تأثیر یک عامل بر تومور را بدانیم، می‌توانیم با شبیه‌سازی ریاضی، زمان‌بندی مطلوب برای تحویل دارو را شناسایی کنیم.»