سایت NBIC-مهندسان با استفاده از نانوذرات برای ارتقای محتوای غذایی و رشد گیاهان گوجه‌فرنگی به دنبال روشی برای پاسخ‌گویی به تقاضای روزافزون غذا می‌باشند. این کار علاوه بر بهبود جذب موادمعدنی و نور، باعث افزایش محتوای آنتی‌اکسیدان گیاه نیز می‌شود.
بهبود رشد گوجه‌فرنگی با استفاده از نانوذرات
به گزارش سایت فناوری های همگرا (NBIC) با توجه به اینکه انتظار می‌رود جمعیت جهان تا سال ۲۰۵۰ به ۹ میلیارد نفر برسد، مهندسان و دانشمندان به دنبال راه‌هایی هستند که بدون آسیب‌رساندن به منابع طبیعی نظیر آب و انرژی و با ابتکاری که به نام پیوند آب و انرژی شناخته می‌شود، به تقاضای روزافزون غذا پاسخ دهند.رامش رالیا پژوهشگر فوق‌دکترا و پراتیم بیسواز پروفسور لوسی و استانلی لاپاتا( Lucy & Stanley Lopata) و رئیس بخش مهندسی شیمی، محیط و انرژی، هر دو در مدرسه علوم کاربردی و مهندسی دانشگاه واشنگتن در سنت‌لوییس( St. Louis) با استفاده از نانوذرات به دنبال ارتقای محتوای غذایی و رشد گیاهان گوجه‌فرنگی هستند. با کسب سرنخی از کارهایشان بر روی سلول‌های خورشیدی، تیم به این نتیجه رسید که با استفاده از نانوذرات اکسید روی( zinc oxide) و تیتانیوم دی‌اکسید( Titanium dioxide) گیاهان گوجه‌فرنگی نور و مواد معدنی را بهتر جذب می‌کنند و محتوای آنتی‌اکسیدان بیشتری دارند.
بیسواز در این مورد این‌گونه توضیح می‌دهد: « زمانی که یک گیاه رشد می‌کند، به خاک علامت می‌دهد که به مواد غذایی نیاز دارد. این مواد غذایی که گیاه نیاز دارد، به صورتی نیست که گیاه بتواند در همان لحظه جذب کند، بنابراین آنزیم ترشح می‌کند که با گیاه واکنش می‌دهد و میکروب‌های باکتری را تحریک می‌کند تا مواد غذایی را به صورتی تغییر دهد که گیاه بتواند از آنها استفاده کند. ما تلاش می‌کنیم این مسیر را با افزودن نانوذرات تسهیل کنیم.»
روی یک ماده غذایی ضروری برای گیاهان می‌باشد، به سایر آنزیم‌ها کمک می‌کند تا به صورت صحیح عمل کنند و یک افزودنی در کودهای مرسوم می‌باشد. بنا به گفته رالیا، تیتانیوم ماده غذایی ضروری برای گیاهان نیست، ولی با افزایش محتوای کلروفیل در برگ‌ها باعث ارتقاء جذب نور می‌شود و فتوسنتز را نیز بهبود می‌دهد. آزمایشگاه بیسواز این ویژگی‌ها را در فرآیند ایجاد سلول‌های خورشیدی کشف کرد.
تیم محققین از روش‌های جدید برای ذخیره مستقیم نانوذرات در برگ‌های گیاهان برای جذب حداکثر استفاده کرد. رالیا در این مورد این‌چنین توضیح می‌دهد:« ما متوجه شدیم که روش مورد استفاده ما در مقایسه با استفاده از نانوذرات در خاک باعث جذب بسیار بیشتر مواد غذایی توسط گیاه شد.»
