نانوذرات لیپوزومی از جنس ایندومتاسین می‌تواند مشکل زایمان زودرس را در موش‌های آزمایشگاهی حل کند. نتایج این پروژه می‌تواند روی انسان نیز اثربخش باشد.
نانوذرات لیپوزومی برای حل مشکل زایمان زودرس
محققان دانشگاه تگزاس نشان دادند که می‌توان با استفاده از نانوذرات، داروی ویژه‌ای طراحی کرد که احتمال زایمان زودرس را کاهش دهد. جری رفورزو از دانشگاه تگزاس طی دوره فعالیت خود از محدودیت‌های داروی توکولیتیک موجود برای مقابله با زایمان زودرس به تنگ آمده بود. این داروها دارای عوارضی نظیر نقص در قلب یا مشکلات دیگر در جنین می‌شود. محققان برای حل این مشکل، از نانوذرات ایندومتاسین استفاده کردند تا به رحم مادر برسند؛ بدون این که این دارو اثری بر جنین داشته باشد.
ایندومتاسین لیپوزومی که به LIPINDORA شهرت دارد، با استفاده از گیرنده‌های اکسیتوسین پوشانده شده است به بافت رحم متصل می‌شود. لیپیندورا روی موش‌های آزمایشگاهی مورد آزمایش قرار گرفت و نتایج به دست آمده نشان داد که این موش‌ها نسبت به موش‌ها کنترل زایمان به موقعی را تجربه کردند.
ادوارد مک کیبه از محققان این پروژه می‌گوید: «نتایج این پروژه بسیار جالب توجه است؛ چرا که ما در حال حاضر هیچ دارویی نداریم که بتواند انقباض‌های رحمی را کنترل کند و مانع از زایمان زودرس شود. داروهای فعلی دارای خطراتی روی جنین هستند.»
زایمان زودرس (زودتر از هفته ۳۷ بارداری) مهمترین عامل فوت نوزادان در آمریکا محسوب می‌شود. هر سال ۳۸ هزار نوزاد زودرس در امریکا متولد می‌شوند که از میان این نوزادان آنهایی که زنده می‌مانند معمولاً در طول زندگی خود با مشکلاتی روبرو هستند. نوزادان زودرسی که تنها چند هفته زودتر به دنیا می‌آیند احتمال بالایی برای بستری شدن در بیمارستان دارند و در صورت زنده ماندن ممکن است دچار مشکلاتی نظیر ناتوانی‌های ذهنی یا مشکلات تنفسی شوند.
نتایج این پروژه نشان داد که استفاده از نانوذرات می‌تواند برای حل این مشکل مناسب باشد. این گروه تحقیقاتی در حال انجام آزمایش‌هایی برای سنجش اثربخشی این دارو روی بافت رحم انسان هستند.
