محققان استرالیایی نشان دادند که برای تولید نانوحامل دارویی، ذرات میله‌ای که ساختاری شبیه کرم دارند اثربخشی بالاتری نسبت به نانوذرات کروی دارند.
برای تولید نانوحامل، ساختارهای میله‌ای مناسب‌تر هستند
براساس اظهارات محققان استرالیایی، زمانی که صحبت از رهاسازی دارو شود، نانوذرات میله‌ای با ساختاری شبیه به کرم، گزینه مناسبی برای ساخت نانوحامل است. اما چگونه می‌توان چنین نانوحاملی را تولید کرد که کارایی بالایی داشته باشد و چه شکلی از نانوذرات بهترین کارایی دارد.
اخیرا مقاله‌ای در نشریه Nature Nanotechnology منتشر شده‌است که در آن محققان پاسخ این سوال را ارائه کرده‌اند. آنها در این مقاله نشان دادند که چگونه شکل ذرات می‌تواند روی خواص حمل دارو به درون سلول اثرگذار باشد.
الیزابت هیند از محققان دانشگاه نیوثوث ولز می‌گوید: « ما برای اولین بار نشان دادیم که چگونه شکل نانوذرات میله‌ای می‌تواند روی خواص حمل دارو اثرگذارد. ما ثابت کردیم که نانومیله‌ها گزینه بهتری نسبت به نانوذرات کروی برای حمل دارو هستند. نانومیله‌ها می‌توانند از میان فضای بین سلولی عبور کرده و به هسته سلول برسند.»
این گروه تحقیقاتی از روش میکروسکوپی جدیدی برای رهاسازی دارو استفاده کردند که در آن، امکان رهگیری حرکت نانوذرات با اشکال مختلف وجود دارد به طوری که می‌توان با این روش، ورود نانوذرات به درون سلول سرطانی در محیط کشت را مشاهده نمود. این روش با قدرت تفکیک بالا، امکان مشاهده این ذرات را فراهم می‌کند و به محققان نشان می‌دهد که نانوذرات در کجا رهاسازی و در کدام بخش سلول پخش می‌شوند.
این گروه تحقیقاتی نشان دادند که دوکسوروبیسین با نانوحامل میله‌ای اثربخشی بالاتری دارد. هیند می‌گوید: « محققان پیش از این توزیع نانوذرات را در تمام سلول برای قضاوت مورد توجه قرار می‌دادند اما آنها ابزارهای میکروسکوپی برای درک جاگیری نانوذرات نداشتند. این موضوع یک محدودیت جدی در تحقیقاتی رهاسازی دارو محسوب می‌شود. ما در این پروژه ابزاری برای این کار ارائه کردیم.»
نانوذرات پلیمری نقش بسیار مهمی در آینده پزشکی خواهند داشت. این نانوذرات می‌توانند به سلول‌های سرطانی حمله کنند. در این پروژه محققان نانوذرات میله‌ای را با نانوذرات کروی مورد مقایسه قرار دادند و با استفاده از برچسب فلورسانس در سلول رهگیری کردند.
