محققان در قالب یک پروژه تحقیقاتی مشترک موسوم به ProNOx به دنبال استفاده از نانوذرات برای کاهش انتشار گازهای آلاینده هوا هستند. آنها با بهینه‌سازی نانوذرات دیاکسیدتیتانیوم به دنبال افزایش ۳۰ درصدی تجزیه این گاز در موتورهای احتراقی هستند.
پروژه ProNOx برای زدایش گازهای سمی از موتورها
با بهینه‌سازی نانوذرات دیاکسیدتیتانیوم، محققان به دنبال افزایش کارایی کاتالیست‌ها در بخش پاک‌سازی گازهای خارج شده از موتورهای احتراقی هستند تا با این کار عملکرد این فرآیند را ۳۰ درصد افزایش دهند. با این کار، شرکت‌ها می‌توانند ملزومات قانونی کسب و کار خود را با کاهش انتشار گاز گلخانه‌ای برآورده سازند.
پروژه ProNOx یک برنامه ۴ ساله با بودجه ۴ میلیون دلار است که واکنش احیای کاتالیستی انتخابی را بهبود می‌دهد. در این پروژه قرار است از نانومواد بهینه شده استفاده شود.
در حال حاضر برای زدایش اکسید نیتروژن (NOx) از کاتالیست حاوی بلورهای اکسید تیتانیوم استفاده شده که روی سطح آن پوششی از جنس اکسید وانادیم قرار داده شده است. محققان این پروژه قصد دارند با کمک فناوری نانو، طراحی جدیدی از این ماده ارائه دهند تا عملکرد کاتالیست ۳۰ درصد افزایش یابد.
در حال حاضر نیاز به هوای پاک در جهان اهمیت زیادی پیدا کرده است و شرکت‌ها با محدودیت‌هایی در انتشار گاز گلخانه‌ای روبرو هستند. برنامه ProNOx قصد دارد این اهداف را پیاده‌سازی کند.
هارولد توپسو می‌گوید: «ما می‌توانیم با بهینه‌سازی فرآیند و ارائه کاتالیست‌های مناسب، کارایی فرآیند را افزایش دهیم.»
کاتالیست‌های احیای انتخابی می‌توانند NOx را از گازهای خارج شده از موتورهای احتراقی بزداید. اکسیدهای نیتروژن منجر به باران‌های اسیدی و آلودگی هوا می‌شود.
این برنامه از آخرین دستاوردهای این حوزه برای تولید کاتالیست کاراتر استفاده می‌کند. در این پروژه محققان به دنبال یافتن چگونگی دستکاری اتم‌ها و در نهایت تولید کاتالیست کاراتر هستند. آنها مشخصه‌یابی، آزمایش و مدل‌سازی این کاتالیست‌ها را نیز انجام می‌دهند.
این پروژه، همکاری مشترک میان هارولد توپسو و دو تیم تحقیقاتی دیگر از دانشگاه آروهوس است که یکی از این تیم‌ها به رهبری دو برومرستت اورسن از دپارتمان شیمی و تیم دیگر از مرکز علم نانو به رهبری جپ لوریتسن بود. بنیاد نوآوری دانمارک تقریباً ۲٫۸ میلیون دلار در این پروژه سرمایه‌گذاری کرده است.
