محققان به بررسی نقش پوشش پروتئینی روی نوعی نانوذرات مهندسی شده موسوم به لوکوزوم پرداختند تا نشان دهند که چگونه می‌توان این نانوحامل‌ها را از گزند سیستم ایمنی بدن مصون داشت.
بررسی نقش پروتئین سطحی در حفاظت از نانوحامل دارو در بدن
لوکوزوم نوعی از نانوذرات با پتانسیل بالا در رهاسازی دارو و ژن است. زمانی که این لوکوزوم‌ها با دارو پر شوند، در اطراف آنها می‌توان پروتئین‌های میزان را پوشش داد. محققان مؤسسه تحقیقات متدیست هوستون به بررسی این پوشش‌ها پرداختند تا نشان دهند که چگونه این پوشش می‌تواند به سیستم ایمنی بدن میزبان حمله کند.
لوکوزوم‌ها حامل‌های لیپیدی هستند که به تقلید از لیپوزوم‌ها طراحی شده‌اند و می‌توان پروتئین‌های سلول سفید خون میزبان را روی آن قرار داد. هنوز اثر این نانوذرات روی سیستم ایمنی بدن میزبان مورد مطالعه قرار نگرفته است. از این روی انیو تاسیکوتی و همکارانش از دانشگاه تگزاس با همکاری محققانی از ایتالیا به مقایسه لوکوزوم‌های دارای پوشش و فاقد پوشش پرداختند.
این گروه تحقیقاتی لوکوزوم‌هایی با ابعاد ۸۰ تا ۱۰۰۰ نانومتر که دارای آرایه‌ای از پروتئین‌های پلاسمایی هستند را مورد مطالعه قرار دادند. آزمودن این لوکوزوم در موش‌ها نشان داد که آنها قادر به هدف‌گیری بافت ملتهب هستند، در حالی زمان ماندگاری بالایی در خون دارند. همچنین محققان دریافتند که این لوکوزوم‌ها می‌توانند در برابر بلعیده شدن توسط ماکروفاژهای فاگوسیتوزی مقاومت کنند. بر خلاف لیپوزوم‌ها، لوکوزوم‌ها می‌توانند از نقطه ورود به سرعت در بدن به‌صورت یکنواخت توزیع شوند. بعد از آنالیز پروتئین سطح لوکوزوم‌ها، محققان دریافتند که آنها نسبت به لیپوزوم‌ها پروتئین‌های کمتری را در سطح خود جذب کرده‌اند.
این نانوذرات مهندسی شده که به تقلید از لیپوزوم‌ها ساخته شده‌اند، همانند اسب تروجان عمل می‌کنند. محققان مشخصه‌یابی پروتئین سطحی این نانوذرات را آغاز کردند تا دریابند که چه نوع پروتئین‌هایی به سطح این نانوذرات زمانی که وارد خون میزبان می‌شوند، متصل می‌شود. درک این فرآیند به آنها کمک می‌کند مسیر بهتری برای پنهان نگه داشتن این نانوذرات از چشمان تیزبین سیستم ایمنی بدن ارائه کنند و در نهایت داروی مورد نظر را به محل از پیش تعیین شده در بدن برسانند.
نتایج این پروژه در نشریه ACS Nano به چاپ رسیده است.
