محققان برای تشخیص زیست‌نشانگرهای سرطان، نانوذراتی ساختند که در سطح آن پپتیدهایی وجود دارد. این پپتیدها در صورت وجود نشانگر بیماری، از نانوذرات جدا شده و وارد کلیه می‌شوند. با آزمایش نمونه ادرار می‌توان این پپتید را شناسایی کرده و بیماری را تشخیص داد.
نانوذراتی با پوشش پپتیدی برای تشخیص تومور سرطانی
سرطان تخمدان یکی از سرطان‌هایی است که بی‌صدا فرد را به کام مرگ می‌کشد. بیشتر روش‌های رایج در مراحل پیشرفته بیماری که نرخ زنده ماندن در آن بسیار کم است، قادر به شناسایی بیماری هستند. اخیراً مقاله‌ای در نشریه Nature Biomedical Engineering منتشر شده که محققان در آن روشی با حساسیت بالا برای شناسایی زودهنگام سرطان تخمدان ارائه کردند.
محققان برای تشخیص زیست‌نشانگرهای سرطان، نانوذراتی ساختند که در سطح آن پپتیدهایی وجود دارد. این پپتیدها در صورت وجود نشانگر بیماری، از نانوذرات جدا شده و وارد کلیه می‌شوند. با آزمایش نمونه ادرار می‌توان این پپتید را شناسایی و بیماری را تشخیص داد. این روش می‌تواند امکان شناسایی تومور سرطانی را در انسان ۵ ماه زودتر از ابزارهای رایج فراهم کند.
ترفندی که در این پروژه استفاده شده در واقع پوشش‌دهی نانوذرات با استفاده از نوعی پپتید است. این گروه نوعی نانوذرات که با پروتئین تومور برهمکنش می‌دهد را سنتز کردند. پس از برهمکنش این نانوذرات با نشانگر بیماری، ترکیبی تولید می‌شود که در ادرار قابل شناسایی است.
در مقاله‌ای که این گروه در سال ۲۰۱۵ به چاپ رساندند، یک مدل ریاضی ارائه شد که درک بهتری از چگونگی حرکت این ذرات در بدن ارائه می‌داد. در این مدل ریاضی نشان داده شد که امکان شناسایی تومور با ابعاد ۵ میلیمتر یا کوچکتر در انسان وجود دارد. برای شناسایی اندوپروتئاز، نانوذراتی سنتز شدند که دارای پوششی از جنس پپتید هستند. این پپتیدها توسط پروتئاز بریده شده و در بدن رها می‌شوند. این پپتیدهای بریده شده توسط کلیه از بدن دفع شده و می‌توان آنها را در ادرار مشاهده کرد. این کار نیز با استفاده از یک آزمایش کاغذی ساده قابل انجام است.
برای ادامه تحقیقات، محققان دو راهبرد جدید را در نظر دارند تا حساسیت شناسایی افزایش یابد. اولین راهبرد بهینه سازی طول پلیمری است که به سطح نانوذرات متصل شده است. دومین راهبرد مربوط به کاهش مقدار برش زمینه با آنزیم‌هایی غیر از آنزیم مورد نظر است.
