محققان موفق شدند با استفاده از فناوری نانو، فیستول (لوله) مناسبی برای دیالیز تولید کنند. عملکرد این فیستول ۱۰ برابر بهتر از نمونه‌های پیشین است.
ساخت فیستول دیالیز با استفاده از فناوری نانو
یافته‌های اخیر محققان نشان می‌دهد که به زودی امکان تولید فیستول شریان وریدی با استفاده از فناوری نانو فراهم خواهد شد. این فیستول عملکرد بهتری نسبت به فیستول‌هایی دارد که با جراحی ایجاد می‌شود.
جفری هال از مرکز ریچموند واسکولار در ویرجینیا می‌گوید: «برخلاف فیستول‌های وریدی که مسیری کامل برای دیالیز خون هستند، در حال حاضر ۴۰ تا ۶۰ درصد از بیماران از طریق کاتتر وریدی مرکزی دیالیز می‌شوند. البته کاتتر نرخ مرگ و میر بیشتری نسبت به فیستول‌های شریانی دارد. ما برای حل این مشکل فیستول شریانی تولید کردیم که در آن از فناوری نانو استفاده شده است. با این روش الیاف کلاژن وریدی و شریان به هم متصل شده و ارتباط دائمی میان آن‌ها شکل می‌گیرد. این کار میانگین ۲۳ دقیقه زمان نیاز دارد.»
سامانه Ellipsys توسط شرکت اونیو مدیکال (َAvenu Medical) ساخته شده است که می‌تواند جایگزین آناستاموز ساعد شده و فیستولی نزدیک به شریان رادیکال پروکسیمال ایجاد کند. این فیستول برای همودیالیز بیماران بسیار مناسب است. با اتصال شریان و سیاهرگ، جراح می‌تواند مداری با مقاومت کم ایجاد کند به‌طوری که نرخ عبور از آن ده برابر بیشتر باشد.
هال می‌گوید: «ما برای انجام این فرآیند، به بیمار آرام‌بخش می‌دهیم و بعد به سیاهرگ زیر آرنج دسترسی پیدا می‌کنیم.»
سپس یک غلاف وارد بدن شده و ابزار آناستوموز میان سیاهرگ و شریان قرار داده می‌شود و در میان دو بخش جاگیری می‌کند. زمانی که دهانه این ابزار بسته می‌شود، آناستوموز کامل شده و دستگاه از بدن جدا می‌شود و روی زخم با یک باند بسته می‌شود.
این روش روی ۱۰۷ بیمار که برای دیالیز مراجعه کرده بودند، مورد آزمایش قرار گرفت. نتایج نشان داد که ۹۵ درصد از بیماران به آناستوموز جوش خورده رسیدند. در سه چهارم بیماران، سیاهرگ سفالیک، رگ اصلی و هدف برای دیالیز است که در دیگر بیماران رگ باسیلیکا به عنوان رگ هدف در نظر گرفته می‌شود.
