محققان با استفاده از ترکیب نوعی جلبک و نانوذرات اکسید آهن موفق به ساخت میکروروباتی شدند که قابل هدایت درون بدن است. جلبک مورد استفاده در این پروژه خوراکی بوده و آسیبی به بدن نمی‌رساند.
ساخت میکروروباتی با ترکیب جلبک و نانوذرات آهن
نتایج منتشر شده در مقاله‌ای که در نشریه Science Robotics به چاپ رسیده است، نشان می‌دهد که یک روبات میکروسکوپی کوچک که از جلبک‌ها گرفته شده می‌تواند در پزشکی مورد استفاده قرار گیرد.
لی ژانگ از دانشگاه جینی هنگ کنگ موفق به ساخت این میکروروبات شد؛ در این میکروروبات از جلبک‌ها استفاده شده‌است. او از یک گونه مارپیچ جلبک که مصرف خوراکی دارد، برای پوشش‌دهی نانوذرات اکسید آهن استفاده کرد. با این کار کنترل آن با استفاده از میدان مغناطیسی امکان‌پذیر است.
ضخامت این پوشش را می‌توان با استفاده از تغییر زمان غوطه‌وری جلبک در محلول حاوی نانوذرات تنظیم کرد. این ضخامت در عمر میکروروبات و زمان ماندگاری آن قبل از تجزیه در بدن، تأثیرگذار است. اگر این ضخامت نازک باشد، میکروروبات در مدت چند ساعت تجزیه شده و درصورتی که ضخامت افزایش یابد، تا چند روز این میکروربات در بدن دوام خواهد داشت.
مغناطیس ابزار مناسب برای نیرودهی به میکروروبات و کنترل آن است؛ چرا که میدان مغناطیسی قادر است بدون هیچ آسیبی از بدن عبور کند. پیش از این محققان تلاش کرده بودند از روش‌های کم‌خطر برای تأمین انرژی روبات‌ها استفاده کنند.
استفاده از اسپیرولینا برای ساخت میکروروبات یک مزیت بزرگ از حیث حرکت دادن میکروروبات است؛ چرا که شکل فنری آن موجب می‌شود تا روبات بهتر حرکت کند. این ویژگی ساختاری میکروروبات موجب می‌شود تا درصورت اعمال میدان مغناطیسی مناسب، بتواند به سمت عقب یا جلو حرکت کند که این به چگونگی اعمال میدان بستگی دارد.
این گروه درآزمایشی، اقدام به استفاده از طبیعت فلورسانس این جلبک کردند و نشان دادند که درصورت تزریق این روبات به پوست موش می‌توان تابش فلورسانس آن را در پوست شناسایی کرد. البته درصورت نفوذ میکروروبات به نواحی عمیق‌تر پوست، امکان رصد آن از طریق فلورسانس امکان‌پذیر نیست. پژوهشگران برای حل این مشکل از روش تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) استفاده کردند. بررسی موش‌های آزمایشگاهی نشان داد که با MRI می‌توان این میکروروبات را در معده‌ی موش نیز رصد کرد.
