شرکت اینتل موفق به تولید کیوبیت کوانتومی با استفاده از ویفرهای سیلیکونی شده‌است؛ در این سامانه از نقاط کوانتومی استفاده می‌شود. این سامانه جدید روی کیوبیت‌های اسپینی به جای کیوبیت‌های ابررسانایی متمرکز است.
اینتل با استفاده از ویفر سیلیکونی کیوبیت تولید می‌کند
تولید انبوه کامپیوترهای کوانتومی می‌تواند نگاه ما را به دنیای سیلیکونی رایج تغییر دهد که البته با چالش‌هایی نیز همراه است که باید حل شود تا امکان توسعه‌ی سامانه‌های کوانتومی به‌وجود آید.
سال گذشته اینتل گام‌هایی در مسیر تجاری‌سازی محاسبات کوانتومی برداشت. این شرکت تراشه‌ی ابررسانای ۱۷ کیوبیتی تولید کرد و در نمایشگاه CES2018 تست‌هایی روی سامانه ۴۷ کیوبیتی انجام داد. برخلاف تلاش‌های پیشین، این سامانه جدید روی کیوبیت‌های اسپینی به جای کیوبیت‌های ابررسانایی متمرکز بود. این فناوری کیوبیت اسپینی چند سال بعد از فناوری ابررسانایی متولد شده، اما تولید انبوه آن ساده‌تر است.
اینتل در حال حاضر قادر است در هفته ۵ ویفر سیلیکونی حاوی تراشه‌ی کوانتومی ۲۶ بیتی تولید کند. این بدان معناست که اینتل موفق به افزایش تعداد ادوات کوانتومی شده و می‌تواند کیوبیت‌ها را طی سال‌های آتی به مرور افزایش دهد.
در مصاحبه‌ای که جیم کلارک، مدیر بخش سخت‌افزار کوانتومی شرکت اینتل، انجام داده چنین عنوان شده‌است که این فناوری در مقیاس کوچک تولید شده و بالاخره به بیش از ۱۰۰۰ کیوبیت خواهد رسید.
در حال حاضر نوسانات دمایی موجب انبساط و انقباض و مانع از افزایش تعداد کیوبیت‌ها روی تراشه می‌شوند. در هر ویفر از نقاط کوانتومی استفاده شده که با دقت از هم جدا شده‌اند. به دلیل کامل نبودن ساختار و وجود نقص، محدودیت‌های فیزیکی به‌وجود می‌آید که موجب می‌شود تعداد کیوبیت‌های فعلی محدود باشند.
اینتل قصد دارد با استفاده از یک معماری دقیق، تراشه‌ی یک میلیون کیوبیتی را تولید کند. البته مسئولان این شرکت معتقداند که تا ۵ سال آینده رسیدن به ۱۰۰۰ کیوبیت محتمل نیست و برای این کار، بازه زمانی ۱۰ ساله را پیش‌بینی می‌کنند.
نیاز به دمای بسیار پایین یکی از چالش‌های فعلی در توسعه‌ی پردازشگرهای کوانتومی است. از آنجایی که دما باید نزدیک صفر مطلق باشد، این کامپیوترها از نظر اقتصادی نسبت به کامپیوترهای رایج پرهزینه‌تر هستند.
