محقق پژوهشگاه رنگ ایران با دستیابی به دانش فنی تولید نانوافزودنی مقاوم به خوردگی بر پایه هیدروکسید لایه ای مضاعف، برای تجاری سازی این فناوری اقدام به تاسیس شرکتی کرده است.
دستیابی به دانش فنی تولید نانوافزودنی مقاوم به خوردگی بر پایه هیدروکسید لایه ای مضاعف
خوردگی فلزات یکی از مشکلات اساسی پیش‌روی کشورها است که سالانه علاوه بر صرف هزینه‌ها و از دست رفتن مواد، مشکلات زیست‌محیطی فراوانی را نیز به دنبال دارد. راهکارهای متعددی برای مقابله با پدیده خوردگی در پیش گرفته شده است، یکی از پرکاربردترین روش‌ها، استفاده از پوشش‌های ضدخوردگی است، این پوشش‌ها با ایجاد سد فیزیکی در برابر نفوذ عوامل خورنده، طول عمر سازه فلزی را افزایش می‌دهند. اما در طول زمان، پوشش دچار تخریب شده و دوام آن‌ها کاهش می‌یابد؛ برای رفع این مشکل نیز استفاده از رنگ‌دانه‌های ضدخوردگی پیشنهاد شده است، امروزه با گسترش علم نانو، ساخت و استفاده از نانورنگدانههای ضدخوردگی موردتوجه قرار گرفته است.
دکتر ایمان علی‌بخشی، دانش‌آموخته مقطع دکتری پژوهشگاه رنگ ایران سال گذشته شرکت اطلس پوشش محافظ را برای توسعه نانورنگدانههای ضدخوردگی تاسیس کرد. وی با تعریف و انجام یک پروژه در پژوهشگاه رنگ ایران، موفق به سنتز نانورنگ‌دانه ضدخوردگی موسوم به هیدروکسید لایهای مضاعف (LDH) شد که کارایی بسیار بالاتری در مقایسه با سایر رنگ‌دانه‌های موجود در بازار دارد. این فناوری در حال حاضر در شرکت اطلس پوشش محافظ تجاری‌سازی شده و در قالب محصولی به بازار عرضه شده است.
«تهیه نانورنگ‌دانه هیدرکسید لایهای مضاعف روی آلومینیوم کربناتی به روش هم‌رسوبی» و «سنتز هیدروکسید لایهای مضاعف نیتراتی با استفاده از اشعه فرابنفش (UV) جهت کاربرد به عنوان بازدارنده خوردگی» به شمار‌ه‌های ۸۹۹۸۷ و ۹۱۷۷۶ به ثبت رسیده و مراحل مربوط به ثبت سه اختراع بین‌المللی نیز در حال انجام است.
دکتر ایمان علی‌بخشی می‌گوید: «رنگ‌دانه‌های سرب قرمز و کرومات‌ها از مهم‌ترین رنگ‌دانه‌های موجود هستند که علی‌رغم خواص ضدخوردگی مطلوبشان، موجب بروز مشکلات زیست‌محیطی می‌شوند. از سوی دیگر فسفات روی که به‌عنوان جایگزینی زیست‌سازگار برای این رنگ‌دانه‌ها مطرح می‌شود، خواص ضدخوردگی چندان مناسبی ندارد. خصوصیات نانورنگ‌دانه تولید شده در این طرح به نحوی است که عیوب محصولات مشابه موجود در بازار را پوشش داده است. نانورنگ‌دانه ضدخوردگی هیدروکسید لایهای مضاعف از ساختاری لایهای برخوردار است که ابعاد فواصل بین لایه‌ها در حد نانومتر است. این فواصل نانومتری قادرند یون‌های کلرید و هیدروکسید مضر را جذب کرده و در عوض یون‌های مفید بازدارنده را آزاد نمایند. »
