تایلندی‌ها که در همه‌گیری آنفولانزای H1N1 تجربه خوبی از دریافت واکسن از غرب نداشتند، برای توسعه و تولید واکسن ضدکرونا دست به‌کار شده‌اند و تلاش دارند تا واکسن بومی ضدکرونا را تولید کنند.
نگرانی از نرسیدن واکسن غربی/تایلند به دنبال تولید واکسن ضدکرونای بومی
یک محقق تایلندی می‌خواهد کشورش را به یکی از قطب‌های تولید واکسن ضدکرونا تبدیل کند. کیات روکسرونگتهام از این که کشورش در صف انتظار دریافت و خرید واکسن از کشور دیگر بماند، چندان خرسند نیست. او مأموریت دارد تا توانایی تولید واکسن را در تایلند ایجاد کند و نه تنها کشور خود بلکه ۶ کشور مجاور را نیز علیه کرونا ایمن‌سازی کند. هدف بلندمدت روکسرونگتهام حتی بلندپروازانه‌تر است، او قصد دارد تا زمینه کار را برای توسعه سریع واکسن در برابر بیماری همه‌گیر بعدی، هر زمان ممکن است اتفاق بیفتد، آماده کند.
روکسرونگتهام، سرپرست پژوهشگاه مرکز تعالی و تحقیق واکسن دانشگاه چولالونگکورن، در بانکوک، می‌گوید: «وقتی با یک بیماری همه‌گیر روبرو شدید، به جای نشستن و انتظار برای خرید آن، باید روی پای خود ایستاده و واکسن را خودتان بسازید.»
وی به درسی از عفونت آنفلوآنزای H1N1 در سال ۲۰۰۹ اشاره کرد، زمانی که کشورهای ثروتمند با استفاده از یک فناوری کاملاً پیشرفته با سرعت بالایی واکسن مورد نظر را تولید کردند.
وی در مصاحبه اخیر خود با انجمن آسیایی هنگ‌کنگ اظهار داشت: «چین، آمریکا، اروپا و ژاپن به سرعت و در طی چند ماه ابتدایی، واکسن ضد این آنفولانزا را دریافت کردند، این در حالی است که تایلند وقتی که همه‌گیری تقریباً از بین رفته بود، آن را گرفت.»
وی می‌افزاید راه حل اصلی، سرمایه‌گذاری در برنامه توسعه واکسن در تایلند است. با تامین بودجه لازم و همچنین ایجاد زیرساخت‌های مناسب، این کشور از موقعیت مناسبی برخوردار خواهد بود تا نوبت بعدی که یک بیماری همه‌گیر رخ دهد، به سرعت واکسن تولید کند.
کیات روکسرونگتهام مرکز تحقیقات واکسن Chula (Chula VRC) را در دانشگاه چولالونگکورن، در سال ۲۰۱۷ تأسیس کرد. این مرکز واکسن‌های مبتنی بر DNA و پروتئین را برای چندین بیماری عفونی از جمله تب دانگ، HIV، لپتوسپیروز و اکنون کووید۱۹ دنبال کرده است. آن‌ها همچنین در حال تولید واکسن برای آلرژی به گرد و غبار هستند.
برای تولید واکسن ویروس کرونا، آن‌ها از پلت فرم mRNA استفاده می‌کنند که عملکرد آن در آزمایش‌های شرکت‌های فایزر و مادرنا ثابت شده است. در این رابطه، آن‌ها از درو وایسمن، یکی از پیشگامان فناوری mRNA، کمک می‌گیرند.
کیات روکسرونگتهام و وایسمن اولین بار ۲۵ سال پیش به‌عنوان همکاران تحقیق در انستیتوی ملی بهداشت (NIH) در مریلند با یکدیگر ملاقات کردند. ویسمن چندین سال است که در Chula VRC با این تیم همکاری می‌کند. با همه‌گیری کووید ۱۹، پروژه فوریت جدیدی به خود گرفت.
وایسمن می‌گوید: «کیات روکسرونگتهام نگران بود که هرگونه واکسن تولید شده در غرب سال‌ها زمان ببرد تا به تایلند و کشورهای کم درآمد اطراف برسد.»
آزمایش روی حیوانات در ماه مارس آغاز شده و این واکسن پاسخ‌های ایمنی بسیار شدیدی را در موش‌ها و میمون‌ها ایجاد کرده است. آزمایش‌های انسانی، که در ابتدا برای پاییز امسال برنامه‌ریزی شده بود، به دلیل تأخیر در تأمین اعتبار، به اوایل سال ۲۰۲۱ منتقل شد.
وی گفت: «ما یاد گرفتیم که گرفتن پول از دولت زمان‌بر است. ممکن است چندین ماه طول بکشد تا تأیید شود. در حالی‌که این موسسه شروع به تماس با اهداکنندگان خصوصی نیز کرده و حمایت بیشتری از پروژه انجام شده است.»
تولید واکسن mRNA برای رساندن mRNA به سلول‌ها به دو جز، یعنی mRNA و یک پوشش چربی به نام نانوذره لیپیدی نیاز دارد. Chula VRC با همکاری یک تولیدکننده در کانادا برای ساخت نانوذرات لیپیدی، مجوز استفاده از فرمولاسیون آن‌ها را بدست آورد.
روکسرونگتهام گفت: «ما شریک زیست‌فناوری خود را در کانادا متقاعد کردیم که مجوز استفاده از فناوری کپسوله‌سازی را به ما دهد چرا که ما برای اهداف تجاری این فناوری را نمی‌خواهیم. ما این کار را برای اهداف امنیتی، تایلند و کشورهای کم درآمد در آسیا می خواهیم. آن‌ها با موفقیت مجوز فرمولاسیون را برای استفاده در تایلند، میانمار، کامبوج، لائوس، اندونزی، مالزی و پاکستان صادر کردند. گام بعدی یافتن بودجه برای توزیع واکسن به بیشتر افراد در آن کشورها است.»
