نانودارویی توسعه یافته که روی موش‌های آزمایشگاهی به‌صورت موفقیت‌آمیز مانع از زایمان زودرس شده است. این فناوری روی سلول‌های کشت شده انسانی نیز نتایج مثبتی داشته است.
نانودارویی که موجب جلوگیری از زایمان زودرس در موش‌ها شد
در پژوهشی که روی موش‌ها و سلول‌های انسانی انجام شده، محققان دانشگاه جان هاپکینز نشان دادند که با روشی موثر می‌توان از زایمان زودرس موش‌ها جلوگیری کرد. در این روش درمانی که از طریق واژن انجام می‌شود از نانوذرات دارویی استفاده می‌شود که به راحتی به دیواره واژن نفوذ کرده و این داروها به عضلات رحم رسیده و از انقباض آن‌ها جلوگیری می‌کند. اگر این فناوری روی انسان موثر باشد، این روش درمانی می‌تواند گزینه بالینی مناسبی برای جلوگیری از زایمان زودرس باشد. نتایج این پروژه در قالب مقاله‌ای در Science Translational Medicine منتشر شد.
تخمین زده می‌شود که هر سال ۱۵ میلیون تولد زودرس اتفاق بیفتد و این امر به‌عنوان اولین عامل مرگ و میر نوزادان در سراسر جهان تبدیل شود. برخی شاخص‌ها می‌توانند پیش‌بینی کنند که کدام حاملگی منجر به زایمان زودرس می‌شود، اما التهاب در دستگاه تولید مثل تقریباً در یک سوم موارد عامل اصلی است. زایمان زودرس نه تنها نوزادان را در معرض خطر تولد با وزن کم هنگام تولد و ریه‌های رشد نکرده قرار می‌دهد، بلکه با آسیب‌های مغزی در جنین در حال رشد نیز ارتباط دارد. FDA توصیه کرده است که Makena (17-هیدروکسی پروژسترون کاپروات)، تنها داروی مورد تایید برای این منظور، از بازار خارج شود.
در این روش درمانی، از ترکیب دارویی استفاده می‌شود که حاوی پروژسترون، هورمونی که تولید مثل زنان و تریکوستاتین A (TSA)، که یک بازدارنده هیستون دی استیلاز (HDAC) که بیان ژن را تنظیم می‌کند، است. داروها ابتدا به‌صورت بلورهای کوچک با قطر حدود ۲۰۰-۳۰۰ نانومتر در می‌آیند. سپس، نانوبلورها با یک ترکیب تثبیت کننده پوشانده می‌شوند تا مانع از گیر افتادن آن‌ها در لایه‌های محافظ مخاط بدن شود، لایه‌ای که ذرات خارجی را جذب کرده و از بین می‌برد.
دکتر لورا انزاین، دانشیار دانشکده پزشکی دانشگاه جان هاپکینز می‌گوید: «این بدان معنی است که ما می‌توانیم از داروی بسیار کمتری برای دستیابی موثر به قسمت‌های مختلف دستگاه تناسلی زنان استفاده کنیم.»
محققان برای آزمایش روش درمانی خود، از موش‌هایی استفاده کردند که برای تقلید از شرایط التهابی که منجر به زایمان زودرس در انسان می‌شود، مهندسی شده بودند. آن‌ها دریافتند که این روش درمانی موجب شد تا از زایمان زودرس در موش‌ها جلوگیری شود. آزمایش‌های عصبی موش متولد شده از مادرانی که تحت درمان قرار گرفته‌اند، هیچ چیز غیرمعمولی را نشان نداد.
محققان همچنین این ترکیب دارویی را روی سلول‌های رحمی انسان رشد داده شده در محیط آزمایشگاه استفاده کردند. نتایج نشان داد که این ترکیب دارو باعث کاهش انقباض در نمونه‌های آزمایشگاهی شده‌است.
