محققان نانوذراتی ساختند که به محل تومور سرطانی رفته و در آنجا می‌درخشند. با این کار می‌توان علاوه بر تشخیص سرطان، محل سلول‌های سرطانی را نیز تشخیص داد.
نانوذراتی که جای سلول‌های سرطانی را در بدن مشخص می‌کنند
هر چه سرطان زودتر تشخیص داده شود درمان آن نیز راحت‌تر خواهد بود. به تازگی محققان موسسه فناوری ماساچوست (MIT) یک سیستم تشخیصی جدید ایجاد کرده‌اند که می‌تواند با یک آزمایش ساده ادرار، وجود سرطان را تشخیص دهد و درصورت بازگشت و عود مجدد، با یک آزمایش می‌توان محل آن را در بدن تشخیص داد.
این سیستم محققانMIT مبتنی بر یک نانوذره مخصوص است که درصورت ابتلا به سرطان در ادرار می‌تواند «نشانگرهای زیستی مصنوعی» تولید کند. البته در کارهای قبلی که از چنین راهبردهایی استفاده می‌شد، مسئله این بود که پزشکان نمی‌توانستند تشخیص دهند که تومورها در کجای بدن واقع شده‌اند. اکنون یافته‌های این تیم، این عملکرد را نیز به این سیستم اضافه کرده است.
روشی که نانوذرات از طریق آن سرطان را تشخیص می‌دهند کاملاً هوشمندانه است. بسیاری از سرطان‌ها برای فرار از مبدا و انتشار آن در بدن، از آنزیم‌هایی به نام پروتئازها استفاده می‌کنند. نانوذرات تشخیصی که محققان ساختند درون پپتیدهایی پوشانده می‌شوند که این پپتیدها می‌توانند توسط پروتئازهای ایجاد شده توسط سلول‌های سرطانی برش داده شوند، بنابراین اگر در جایی تومور وجود داشته باشد، نانوذرات تا رسیدن به ادرار از خود ردی به جای می‌گذارند.
دانستن اینکه آیا سرطان دارید و دانستن اینکه کجاست دو سوال کاملاً متفاوت است، بنابراین برای کمک به پاسخ به سوال دوم، این تیم دستورالعمل ساخت نانوذرات را ارائه کرد. آنها یک پپتید به ساختار نانوذره اضافه کردند که به محیط‌های اسیدی مانند محیط‌هایی که تومورها در اطراف خود تولید می‌کنند، جذب می‌شود، به این معنی که نانوذرات تمایل دارند در اطراف سلول‌های سرطان جمع شوند. آنها همچنین مس ۶۴ را به‌عنوان ردیاب رادیواکتیو به این نانوذرات اضافه کردند که با تصویربرداری PET می‌درخشند.
این بدان معنی است که نانوذرات در محل تومورها جمع می‌شوند و در زیر اسکن PET به وضوح قابل مشاهده هستند. این تیم می‌گوید که این روش باعث می‌شود تومورها بهتر از ردیاب‌های PET که معمولاً مورد استفاده قرار می‌گیرند، دیده شوند، همچنین باعث می‌شود اندام‌هایی مانند قلب به شدت بدرخشند جایی که معمولا سیگنال‌های سرطانی در آنجا بسیار ضعیف هستند.
این تیم ذرات را روی موش‌های مبتلا به سرطان متاستاتیک روده بزرگ آزمایش کرده و نتایج مثبتی به‌دست آوردند.
نتایج این تحقیق در مجله Nature Materials منتشر شده است.
