دانشمندانی از دانشگاه ملی سنگاپور (NUS) برای کاهش التهاب ناشی از عفونت باکتریایی اقدام به استفاده از نانوشبکه‌هایی از جنس پپتید مصنوعی کردند. این نانوشبکه‌های چندکاره، با به دام انداختن همزمان اندوتوکسین‌های باکتریایی و سیتوکین‌های ضدالتهابی اقدام به کاهش التهاب در بدن می‌کنند.
با «نانوشبکه پپتیدی»، التهاب باکتریایی سریع‌تر درمان می‌شود
اندوتوکسم در اثر وجود اندوتوکسین‌ها در خون است. پاتوژن‌های گرم منفی، مانند E.coli، چنین اندوتوکسین‌ها را در زمان عفونت‌های سیستمیک آزاد می‌کنند. پاسخ‌های التهابی میزبان در صورت عدم کنترل، می تواند منجر به آسیب گسترده در بافت و شوک سپتیک شود. این پاسخ‌ها با میزان مرگ و میر بالا مرتبط هستند.
مطالعات قبلی به دلیل ماهیت پیچیده ارتباطات بین واسطه‌های ضد التهابی تا حد زیادی ناموفق بوده است. برای مدیریت بهتر عوارض سپتیک، یک روش جدیدتر روی چند سیتوکین متمرکز است. یک گروه مطالعاتی به سرپرستی استادیار راشل ایی از گروه داروسازیNUS مشخص کرد که نانوشبکه‌های پپتیدی ضد باکتریایی می‌تواند پاسخ‌های التهابی را که معمولاً با عفونت‌های باکتریایی مرتبط هستند، کاهش دهند.
فعالیت ضد التهابی به دلیل ظرفیت نانوشبکه‌ها درگرفتار کردن و اتصال اندوتوکسین‌های آزاد شده توسط پاتوژن‌های گرم منفی و واسطه‌های التهابی تولید شده توسط ماکروفاژهای میزبان امکان‌پذیر شد.
نکته جالب این که این نانوشبکه‌های کاتیونی به طور همزمان سیتوکین‌های ضد التهابی را به صورت انتخابی به دام می‌اندازند. آن‌ها سیتوکین‌های ضدالتهابی را به هم متصل می‌کنند. محققان با بهره‌برداری از تفاوت زیاد در بار خالص بین این دو گروه سیتوکین‌های متنوع، در این امر موفق شدند.
این نتایج در نشریه Advanced Healthcare Pathers گزارش شده است.
اثر اتصال لیپوپلی ساکارید (LPS) منجر به ترمیم فعالیت ضد میکروبی کولیستین در برابر پاتوژن‌های گرم منفی می‌شود. این اولین باری است که نانوشبکه‌های پپتید چند منظوره در کاهش مشکلات سپتیک در چندین مرحله با اثرات طولانی مدت به کار گرفته می‌شوند.
محققان از این نانوشبکه‌ها در یک مدل آسیب حاد ریه در مدل‌های موش استفاده کرده و نتایج مثبتی دریافت کردند. پروفسور راشل ایی می‌گوید: «نانوشبکه‌های مبتنی بر پپتید ما پتانسیل درمانی منحصر به فرد را به‌عنوان یک ماده بیولوژیکی چند منظوره برای مدیریت جامع سپسیس نشان داده است. با حرکت رو به جلو، امیدواریم که بهینه‌سازی آن‌ها را برای استفاده بالینی ادامه دهیم.»
