استفاده از شیمی سبز برای توسعه پایدار فناوری‌نانو

جیم هاتچیسون از دانشگاه اورگون که تاکنون در زمینه
فناوری‌نانو و در جهت ارتقای توان بالقوه این فناوری در زمینه علم مواد و
پزشکی، سه پتنت به ثبت رسانیده است، به دنبال گردآوری اطلاعات در مورد
اثرات سمی فناوری نانو است. وی که پیش از این با اعلام یک فراخوان عمومی،
با چندین همایش علمی فناوری‌نانو نیز تبادل اطلاعات نموده است، پیشنهاد
می‌کند که از شیمی سبز در جهت سالم‌سازی فناوری نانو بهره گرفته شود.
هاتچیسون که در زمینه علم مواد و شیمی تخصص دارد، به دنبال شناسایی اثرات
زیست‌محیطی وسلامتی فناوری‌نانو و همچنین طراحی مواد غیرسمی جدید، است.
البته داده هایی که وی جمع آوری نموده است دارای ابهام و پیچیدگی می‌باشند.

هاتچیسون در مقاله‌ای که در نشریه بین المللی ACS Nano(وابسته به انجمن
شیمی آمریکا) منتشر کرده است، خاطر نشان می‌کند:‌ «عدم وجود داده و یا
پیچیدگی و ابهام آن‌ها (به عنوان مثال داده‌های مقالات تحقیقاتی و اخبار
رسانه‌ای) در مورد اثرات سمی فناوری نانو، اعتماد عمومی درباره این فناوری
را کاهش می دهد.
با چنین کمبودی، تولیدکنندگان مجبورند در جهت احتیاط بیشتر، بدترین حالت
ممکن را در طراحی محصولات خود مد نظر قرار دهند.» وی در مقاله مذکور اظهار
می‌دارد که ممکن است آلودگی ها (که حذف آنها با فرآیندهای ساخت کنونی دشوار
است) اثرات واقعی نانومواد را تحت تاثیر قرار دهند.
وی در مقاله ذکر شده توضیح می‌دهد که چگونه شیمی سبز (green chemistry)
می‌تواند اثرات جانبی را کاهش داده و پالایش را تسهیل نماید. وی گفت که هم
اکنون باید از شیمی سبز در فناوری نانو استفاده شود و به کمک این شیمی،
فرآیندهای آزمایشی و اکتشافی مقرون به صرفه‌تر خواهند بود.
هاتچیسون ۱۲ اصل را در زمینه کارآیی شیمی سبز در طراحی، تولید و استفاده از
نانومواد بر شمرده و اعتقاد دارد که این شیمی باید در ابتدا بر روی تعیین
اثرات سمی نانوموادِ در حال تجاری‌سازی، متمرکز گردد.
وی گفت:‌ «البته اطلاعات دریافتی به کمک شیمی سبز، ارتباط مناسبی بین
ساختار نانومواد و اثرات سمی آنها ایجاد نمی‌کند و برای طراحی موادی که
تراز سلامت قابل قبولی دارند باید قوانین طراحی مشخصی تدوین گردد.»