پژوهش انجام شده در دانشگاه ایالت کانزاس می‌تواند به حل مشکلی که سال‌ها دانشمندان و آفت‌شناسان با آن سر وکله زده‌اند، کمک کند.
کنترل حشرات مزاحم تابستانی با نانوذرات
پژوهش انجام شده در دانشگاه ایالت کانزاس می‌تواند به حل مشکلی که سال‌ها دانشمندان و آفت‌شناسان با آن سر وکله زده‌اند، کمک کند. کن یان ژو به همراه همکارانش پژوهش‌هایی جهت استفاده نانوذرات در انتقال اسید ریبونوکلئیک دورشته‌ای یا dsRNA – مولکولی که در ایجاد خاموشی ژن موثر است- به داخل بدن نوزادهای پشه‌ها از طریق غذایشان انجام دادند. ژو گفت که با خاموش‌سازی ژن‌های ویژه با dsRNA می‌توان از گسترش پشه‌ها جلوگیری کرده یا آنها را بهتر در معرض حشره‌کش‌ها قرار داد.
خاموش‌سازی ژن با dsRNA یا با RNA تداخلی کوچک (siRNA)، به تداخل RNA یا RNAi معروف است.
همینکه RNAi شروع شود می‌تواند RNA پیام‌رسان یا mRNA مربوط به یک ژن ویژه را تخریب کند. این از تبدیل ژن به محصولش جلوگیری می‌کند و باعث خاموشی ژن می‌شود. در این تحقیق از RNAi برای خاموش‌سازی ژن‌هایی که مسئول تولید محافظ سخت (chitin)) که جزء اصلی پوشش محافظ خارجی بدن حشرات است، استفاده شده است.
ژو گفت: ” از آنجایی که RNAi ما روی سنتز محافظ سخت تمرکز کرده است می‌توان با انتقال dsRNA به داخل نوزادهای پشه‌ها به‌طور اساسی تولید پوشش محافظ خارجی بدن‌شان را متوقف کرد”.
اگرچه خاموش‌سازی هنوز در مطالعات آنها به تأثیر ۱۰۰ درصد نرسیده است ولی ژو گفت که همین تأثیر می‌تواند توانایی بدن پشه را در برابر حشره‌کش‌هایی که باید از درون پوشش محافظ خارجی‌شان نفوذ کنند، کاهش دهد. ژو گفت اگر این ژن، که سنتزکننده این پوشش سخت نامیده می‌شود، را بتوان به‌طور کامل خاموش کرد آنگاه ممکن است که پشه حتی بدون استفاده از حشره‌کش بمیرد.
به عقیده ژو استفاده از نانوذرات برای انتقال dsRNA به داخل بدن نوزادهای پشه‌ها می‌تواند پرآتیه باشد زیرا انتقال مستقیم dsRNA به داخل بدن آنها زیاد موفق نبوده است. نوزادهای پشه‌ها در آب زندگی می‌کنند و از آنجایی که dsRNA سریعاً در آب از بین می‌رود، نمی‌تواند مستقیما به منبع غذایی نوزادان افزوده گردد. گروه ژو کشف کرده‌اند که استفاده از نانوذرات ساخته شده از dsRNA می‌تواند بلع آنها را به توسط نوزادهای پشه‌ها تسهیل کند، زیرا نانوذرات در آب حل نمی‌شوند. ژو گفت حتی ممکن است که نانوذرات باعث پایداری dsRNA در آب شوند. او افزود که طعمه‌های ساخته شده از نانوذرات dsRNA به‌طور بالقوه‌ای می‌توانند برای کنترل حشرات توسعه یابند.
نتایج این تحقیق در مجله‌ی Insect Molecular Biology منتشر شده است.
پژوهش انجام شده در دانشگاه ایالت کانزاس می‌تواند به حل مشکلی که سال‌ها دانشمندان و آفت‌شناسان با آن سر وکله زده‌اند، کمک کند. کن یان ژو به همراه همکارانش پژوهش‌هایی جهت استفاده نانوذرات در انتقال اسید ریبونوکلئیک دورشته‌ای یا dsRNA – مولکولی که در ایجاد خاموشی ژن موثر است- به داخل بدن نوزادهای پشه‌ها از طریق غذایشان انجام دادند. ژو گفت که با خاموش‌سازی ژن‌های ویژه با dsRNA می‌توان از گسترش پشه‌ها جلوگیری کرده یا آنها را بهتر در معرض حشره‌کش‌ها قرار داد.
خاموش‌سازی ژن با dsRNA یا با RNA تداخلی کوچک (siRNA)، به تداخل RNA یا RNAi معروف است.
همینکه RNAi شروع شود می‌تواند RNA پیام‌رسان یا mRNA مربوط به یک ژن ویژه را تخریب کند. این از تبدیل ژن به محصولش جلوگیری می‌کند و باعث خاموشی ژن می‌شود. در این تحقیق از RNAi برای خاموش‌سازی ژن‌هایی که مسئول تولید محافظ سخت (chitin)) که جزء اصلی پوشش محافظ خارجی بدن حشرات است، استفاده شده است.
ژو گفت: ” از آنجایی که RNAi ما روی سنتز محافظ سخت تمرکز کرده است می‌توان با انتقال dsRNA به داخل نوزادهای پشه‌ها به‌طور اساسی تولید پوشش محافظ خارجی بدن‌شان را متوقف کرد”.
اگرچه خاموش‌سازی هنوز در مطالعات آنها به تأثیر ۱۰۰ درصد نرسیده است ولی ژو گفت که همین تأثیر می‌تواند توانایی بدن پشه را در برابر حشره‌کش‌هایی که باید از درون پوشش محافظ خارجی‌شان نفوذ کنند، کاهش دهد. ژو گفت اگر این ژن، که سنتزکننده این پوشش سخت نامیده می‌شود، را بتوان به‌طور کامل خاموش کرد آنگاه ممکن است که پشه حتی بدون استفاده از حشره‌کش بمیرد.
به عقیده ژو استفاده از نانوذرات برای انتقال dsRNA به داخل بدن نوزادهای پشه‌ها می‌تواند پرآتیه باشد زیرا انتقال مستقیم dsRNA به داخل بدن آنها زیاد موفق نبوده است. نوزادهای پشه‌ها در آب زندگی می‌کنند و از آنجایی که dsRNA سریعاً در آب از بین می‌رود، نمی‌تواند مستقیما به منبع غذایی نوزادان افزوده گردد. گروه ژو کشف کرده‌اند که استفاده از نانوذرات ساخته شده از dsRNA می‌تواند بلع آنها را به توسط نوزادهای پشه‌ها تسهیل کند، زیرا نانوذرات در آب حل نمی‌شوند. ژو گفت حتی ممکن است که نانوذرات باعث پایداری dsRNA در آب شوند. او افزود که طعمه‌های ساخته شده از نانوذرات dsRNA به‌طور بالقوه‌ای می‌توانند برای کنترل حشرات توسعه یابند.
نتایج این تحقیق در مجله‌ی Insect Molecular Biology منتشر شده است.
