چگونگی توسعه پایدار فناوری‌نانو

در حال حاضر نانومواد زیادی وجود دارد که توسط صنایع مختلف تولید شده و در انواع
مختلف محصولات استفاده می‌شوند. در عین حالی که مزایای این محصولات بر مصرف‌کننده
نهایی پوشیده نیست، اما همیشه این سوال مطرح است که سرانجام نهایی این مواد چه
خواهد شد؟ آیا می‌توان آنها را بازیافت کرد؟ چگونه می‌توان با ایمنی کامل مواد
مذکور را معدوم کرد؟

پروژه NanoSustain که توسط اتحادیه اروپا تامین مالی می‌شود، با بررسی ۴ محصول
مختلف حاوی نانوذرات: رزین‌های اپوکسی نانولوله‌کربنی (پلاستیک‌ها برای کاربردهای
الکتریکی یا ساختاری)، دی‌اکسید تیتانیوم (برای رنگ‌ها)، اکسید روی (برای محصولات
شیشه‌ای)، و نانوسلولزها (برای کاربردهای پیشرفته کاغذ)، به دنبال پاسخ به سوالات
فوق است.

چندی ‌پیش NanoSustain، نشستی را در گلاسکوی انگلیس سازماندهی کرد که در چارچوب آن،
نمایندگان دولتی، دانشگاه‌ها، مراکز سلامت و ایمنی، صنعت و سایر موسسات اروپایی،
فعالیت‌های تحقیقاتی کنونی خود را در زمینه ایمنی فناوری‌نانو و شکاف دانش موجود در
این زمینه، بحث و بررسی کردند.

بعد از بحث و بررسی موضوعات مختلف، شرکت‌کنندگان به اتفاق به این نتیجه رسیدند که
در حال حاضر تحقیقات و تامین مالی عمومی قابل توجهی در این زمینه در حال انجام است،
اما با این وجود، مبنای مشخصی برای همکاری بین‌المللی و راهنمای عمومی مبتنی بر
دانش ساده‌ای وجود ندارد.

در گذشته، سازمان توسعه و همکاری های اقتصادی به عنوان یک منبع مناسب، تلاش‌های بین‌المللی
این حوزه را راهبری می‌کرد. با این حال تدوین برنامه‌هایی برای دستکاری ایمن هر نوع
نانوموادی، بسیار حایز اهمیت است.

کنسرسیوم NanoSustain ، در ۲ سال باقی مانده از دوره خود، تحقیقات مهیج خود را در
این زمینه ادامه خواهد داد.

دومین نشست ترویج این پروژه، در بهار سال ۲۰۱۲ میلادی برگزار خواهد شد و در آن تلاش
خواهد شد نتایج و تصمیمات مهمی جهت استفاده آتی از این مواد سودمند، ارائه شود.