گلیوبلاستوما یکی از بدترین شکل‌های سرطان مغز است. گلیوبلاستوما بجای اینکه مانند یک تومور مشخص بروز کند، اغلب در بافت اطراف مغز نفوذ کرده و درمان را از لحاظ جراحی یا شیمی‌درمانی و یا تابش‌درمانی مشکل می‌کند. همچنین، ثابت شده است که چندین مدل گلیوبلاستومای موش کاملا نسبت به تمام تلاش‌های درمانی مقاوم هستند. در یک مطالعه جدید، گروهی به رهبری دانشمندانی از موسسه تحقیقاتی پزشکی استانفورد- بورنهام روشی برای ادغام یک پپتید تومور-گرا، یک پپتید کشنده سلول، و یک نانوذره که هم مرگ سلول توموری را تسریع می‌بخشد و هم به پژوهشگران اجازه تصویربردای از تومورها را می‌دهد، ارائه کرده‌اند.
جستجو و انهدام تومور مغزی موش‌ها با نانوذرات
گلیوبلاستوما یکی از بدترین شکل‌های سرطان مغز است. گلیوبلاستوما بجای
اینکه مانند یک تومور مشخص بروز کند، اغلب در بافت اطراف مغز نفوذ کرده و
درمان را از لحاظ جراحی یا شیمی‌درمانی و یا تابش‌درمانی مشکل می‌کند.
همچنین، ثابت شده است که چندین مدل گلیوبلاستومای موش کاملا نسبت به تمام
تلاش‌های درمانی مقاوم هستند. در یک مطالعه جدید، گروهی به رهبری
دانشمندانی از موسسه تحقیقاتی پزشکی استانفورد- بورنهام روشی برای ادغام یک
پپتید تومور-گرا، یک پپتید کشنده سلول، و یک نانوذره که هم مرگ سلول توموری
را تسریع می‌بخشد و هم به پژوهشگران اجازه تصویربردای از تومورها را می‌دهد،
ارائه کرده‌اند.
این نانوسیستم جدید وقتی که برای درمان موش دارای گلیوبلاستوما استفاده می‌شود،
اکثر تومورهای مدل اول را قلع و قمع می‌کند و پیشرفت تومور را بطور قابل‌ملاحظه‌ای
در مدل دیگر به تعویق می‌اندازد.
ارکی روسلاتی، که محقق ارشد این تحقیق است، گفت: “به دو دلیل این یک نانوسیستم
منحصر به فرد است. اول، اتصال دادن یک پپتید کشنده سلول به نانوذرات امکان تحویل
قابل‌ملاحظه آن به تومورها را مهیا می‌کند و بطور مجازی سمیت پپتید کشنده را برای
بافت‌های نرمال حذف می‌کند. دوم، معمولا پژوهشگران و پزشکان خوشحال می‌شوند که
بتوانند داروهای بیشتری به تومور و نه بافت‌های سالم برسانند. ما نه تنها این کار
را انجام دادیم، بلکه قادر به طراحی نانوذرات برای تحویل پپتید کشنده درست به جایی
که عمل کند- یعنی میتوکندری، مرکز تولید انرژی در سلول- شدیم. “
نانوسیستم ارائه شده در این مطالعه از سه عنصر ساخته شده است: یک نانوذره که بمانند
یک چارچوب حامل برای عامل تصویربرداری عمل می‌کند و دو پپتید (پروتئین‌های کوتاه).
یکی از این پپتیدها با چسبیدن به علامت‌های سطح سلولی که سلول‌های سرطانی را از
سلول‌های سالم جدا می‌کند، نانوذره و محموله آن را بطور خاص به سمت سلول‌های سرطانی
و رگ‌های خونی که آنها را تغذیه می‌کند، هدایت می‌کند. همچنین این پروتئین کل سیستم
را به درون سلول‌های هدف می‌برد، جایی که پپتید ثانویه میتوکوندری‌ها را بشدت تخریب
کرده و خودکشی سلولی را از طریق فرایندی بنام مرگ سلولی (apoptosis) ماشه می‌زند.
این نانوذرات و پپتیدها ثابت کرده‌اند که در درمان دو مدل مختلف از گلیوبلاستومای
موش موثر هستند.
این پژوهشگران جزئیات نتایج کار تحقیقاتی خود را در مجله‌ی Proceedings of the
National Academy of Sciences منتشر کرده‌اند.
