محققان دانشگاه لوزان سوئیس با انجام سلسله آزمایشهایی موفق به تأیید نظریه مربوط به مکانیسم شناسایی اثرانگشت با نانوذرات شدند. یافتههای این پروژه میتواند روشهای شناسایی اثرانگشت را بهبود دهد.
اثبات مکانیسم شناسایی اثرانگشت با کمک نانوذرات
یک گروه تحقیقاتی از سوئیس مکانیسم دقیق شناسایی اثرانگشت با نانوذرات را شناسایی کردند. در مقالهای که اخیراً این گروه در نشریه Nanotechnology منتشر کردند نظریهای که پیش از این برای شناسایی اثرانگشت با نانوذرات ارائه شده بود، اثبات گردید. براساس این نظریه، نانوذرات به صورت الکترواستاتیکی به سوی اثر انگشت جذب میشوند. این جذب براساس مواد شیمیایی موجود در سطح نانوذرات اتفاق میافتد.
محققان این پروژه معتقداند که درک بنیادین از برهمکنش میان نانوذرات و اثرانگشت میتواند به آنها برای ارائه روشهای دقیقتر شناسایی اثرانگشت در صحنه جرم کمک کند. همچنین میتوان اثرانگشتهایی را که با روشهای قبلی قابل شناسایی نبود، شناسایی کرد.
آمارها نشان میدهد که ۵۰ درصد اثرانگشتهایی که روی کاغذ باقی میماند غیرقابل شناسایی است. سباستین مورت از محققان این پروژه میگوید: «روشهای مختلفی برای نمایش اثرانگشت در آزمایشگاه وجود دارد اما همه آنها از چندان حساسیتی ندارند. بعضی از این روشها علاوه بر اثرانگشت، الگوی زیرلایه را نیز نمایش میدهند در نتیجه لکههایی ناخواسته بوجود میآید که روی شناسایی اثرانگشت اثر منفی میگذارد. بیشتر این روشها براساس آزمون و خطا بوده و در صورت شناسایی مکانیسم دقیق این فرآیند میتوان کارایی آن را بهبود داد.»
محققان دانشگاه لوزان، اثرانگشتهای باقی مانده روی فویل آلومینیوم را درون محلولی آبی حاوی نانوذرات دیاکسید سیلیکون غوطهور کردند. این نانوذرات پیشتر با گروههای کربوکسیل عاملدار شده بودند. یک رنگ ویژه به نانوذرات افزوده شده تا بتواند در اثر تابش پرتوهای خاصی، اثر انگشت را نمایش دهد.
این گروه تحقیقاتی روشهای مختلفی برای مطالعه چگونگی برهمکنش میان نانوذرات و اثرانگشت ارائه کردند تا برهمکنش میان گروه کربوکسیل نانوذرات را با گروه آمینی پروتئین بررسی کنند. نظریه مطرح شده میان دانشمندان این بود که محلول اسیدی حاوی نانوذرات موجب میشود تا گروههای عاملی در اثرانگشت بار مثبت بگیرند و در نتیجه نانوذرات دارای بار منفی را به خود جلب کنند. محققان این پروژه موفق به اثبات عملی این نظریه شدند.